On the road again...

Όταν έπρεπε να φύγει από κάπου δεν ήξερε που θα ήταν καλύτερα. Από εκεί που έφευγε ή εκεί που πήγαινε. Εκεί μάλλον που έμενε λιγότερο σκέφτονταν. Δεν ήθελε να βρίσκεται και πολύ στο ίδιο μέρος. Κάτι τον χάλαγε. Η συνήθεια που θα ερχόταν σιγά και ανεπαίσθητα, μια κάποια δέσμευση, η ρουτίνα που θα τον τύλιγε σαν την ομίχλη του ...Carpenter. Όμως και η φυγή μια φενάκη ήταν, αλλά τουλάχιστον κάποια κινητικότητα, κάποια εναλλαγή, ανθρώπων και τόπων και αντικειμένων ίσως. Ένας ...συστημικός Κέρουακ στο δρόμο, αναλογίστηκε. Κάθισε αναπαυτικότερα στη θέση, άνοιξε το ραδιόφωνο και σανίδωσε το γκάζι διώχνοντας .....τ' απόνερα από τη ζωή του όσο πιο μακρυά μπορούσε...
"♫♬...you're the one who's nearly breaking my heart
had your chance, you just threw it all away
living in a world that you could never be a part of
and there's time to walk away.♫♬.... "