στο πέρασμα του χρόνου...

Όταν ακόμη και η θάλασσα ασφυκτιά προσπαθεί να βρει τον ρυθμό της με τον άνεμο....
Ισως όμως ο άνεμος να την αναστατώνει περισσότερο και χτυπιέται και κλαίει και οδύρεται να ξεφύγει από τα περιορισμένα όρια της, να τον ακολουθήσει, σαν υδροστρόβιλος, σαν μαινάδα, παρασύροντας έναν ακόμη χρόνο στα σκοτεινά της βάθη.....

"Πες μου θάλασσα / πόσα μυστικά σου
απ’ τον κόσμο κρύβεις / 
και μες τη σιωπή στα βαθιά / χρόνια τα κλείνεις....."

[Ελ. Ζιώγα Αλκ. Πρωτοψάλτη]