Το τελειο χτυπημα

Όταν συνυπάρχουν: Τζέφρι Ρας, Τζ. Τορνατόρε και Ε. Μορικόνε, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι αριστοτεχνικό. Βλέποντας, απολαμβάνοντας καλύτερα θα έλεγα καρέ-καρέ "Το Τέλειο Χτύπημα" την ιστορία του πρωταγωνιστή Βίρτζιλ Όλντμαν, διαπιστώνω για άλλη μια φορά πόσα έχει να προσφέρει ακόμη η έβδομη τέχνη. Άψογος στο ρόλο του ο Τζ. Ρας ως εκτιμητή έργων τέχνης αλλά και συλλέκτη μεγάλης αξίας συλλογής από γυναικεία πορτρέτα, η ζωή του κινείται γύρω από τις δημοπρασίες - σημαντική εδώ και η παρουσία του γερόλυκου Ντόναλντ Σάδερλαντ ως έμπιστου συνεργάτη του - και οτιδήποτε αφορά τα έργα μεγάλων ζωγράφων. "Η αγάπη για την τέχνη και το σωστό κράτημα του πινέλου δεν σε κάνει ζωγράφο. Χρειάζεται ένα εσωτερικό μυστήριο..." απαντά στον Σάδερλαντ όταν προσπαθεί να τον πείσει για τις ικανότητές του ως ζωγράφος.  Η ζωή του ήρωα δείχνει να είναι οργανωμένη τέλεια από τον ίδιο έχοντας τον έλεγχο σε κάθε του λεπτομέρεια. Ακόμη, αλλά και προπάντων σ' εκείνες, που το έμπειρο μάτι του μπορεί να διακρίνει άνετα, όπως η αυθεντικότητα ενός πίνακα. Και όπως συνήθιζε να λέει: "Πάντα υπάρχει κάτι αυθεντικό σε κάθε απομίμηση... αντιγράφοντας το έργο κάποιο άλλου, ο πλαστογράφος αδυνατεί να αντισταθεί και να μην προσθέσει κάτι δικό του.." Κάποια στιγμή εμφανίζεται κάτι διαφορετικό στη ζωή του, κάτι που αδυνατεί να συλλάβει από την αρχή το μέγεθος που όχι μόνο θα επηρεάσει τη ζωή του αλλά θα την ανατρέψει, παρ' όλο που ο συνεργάτης του θα τον προειδοποιήσει ότι "τα ανθρώπινα συναισθήματα είναι σαν έργα τέχνης, ..μπορούν να πλαστογραφηθούν, ...φαίνονται ακριβώς σαν τα πραγματικά αλλά είναι απομιμήσεις.." Απομιμήσεις! απορεί ο Βέρτζιλ, υψώνοντας ελαφρά το φρύδι. "Όλα μπορούν να αντιγραφούν Βέρτζιλ. Η χαρά, ο πόνος, το μίσος, η ασθένεια, η ανάρρωση... Ακόμη κι ο έρωτας."
Ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ξεχωριστός στη δουλειά του, έχοντας αφιερώσει τη ζωή του μόνο σ΄αυτή, δεν μπορεί όμως να είναι καλός σε όλα γιατί δεν θα του φθάνει μια ζωή.
Υπέροχη και η μουσική του Μορικόνε!