ταξιδεύοντας ...στο χρόνο

Όταν θα γίνω θάλασσα,

να την κοιτάζεις, χωρίς φόβο...

Όταν θα γίνω βροχή,

να τη μαζεύεις στις χούφτες σου...

Όταν θα γίνω άνεμος,

ν' ανοίγεις τα παράθυρα της ανατολής...

Όταν θα γίνω νύχτα,

να ρίχνεις βαρύ ρούχο πάνω σου...

Όταν θα γίνω ποτάμι,

τη βέρα σφίξε στο δάχτυλό σου...

Κι όταν θα γίνω άστρο

Μέσα στον καθρέπτη του φεγγαριού

Άσε με να υπάρχω παντοτινά.

(Αρης Ταστάνης - Τα ταξιδια μου)