ταλαντωσεις...
Αναμεσα σε ασφυκτικα περιθωρια. Αναμεσα σε δυσκολες επιλογες.
Διαβαζει παλι τα δρομολογια, κοιταζει τις ωρες, υπολογιζει τους χρονους, τις αποστασεις που πρεπει να διανυσει. Ποτε ειναι καλυτερα; ποια μερα, ποια ωρα, για ποσες ωρες...
[...η αμαξοστοιχια εφυγε γρηγορα, τα φωτα της χαθηκαν και, ενα λεπτο μετα, ουτε το αγκομαχητο της δεν ακουγοταν πια, σαν να ειχαν συνωμοτησει ολα εναντιον τους, για να τερματισουν αποτομα αυτη τη γλυκια αλλοφροσυνη, αυτη την τρελα...]
Αντον Τσεχωφ,
( "Η κυρια με το σκυλακι και αλλες ιστοριες" 1899)
posted by Caesar @ 11/01/2013 12:00:00 AM
5 Comments
5 Comments:
Διλημματα Caesar
Eιναι αυτα που θα αφησουμε πισω.Τα καθως πρεπει.Τα τακτοποιημενα καποιες φορες.Για το αλλο ,γιαυτο που λαχταραμε ,γι αυτο που ελπιζουμε οτι θα μας δωσει μια θεση στον παραδεισο της ζωης.
Δεν τολμαμε.Επικινδυνες αποφασεις.
Καλη σου μερα.
Κάποιες φορές ακολουθουμε την καρδιά μας ή την ψυχή μας, κι άλλες φορές τη λογική μας. Χρειάζεται να πουμε ποιό από τά δύο ακολουθουμε τις περισσότερες φορές;
Αυτά τα τραίνα,έχουν πάρει στο λαιμό τους πολύ κόσμο από καταβολής λογοτεχνίας και εν γένει τέχνης,ας πούμε από την Άννα Καρένινα και τις ένα σωρό αφηγήσεις για τον Υπερσιβηρικό μέχρι το express της Μοσχολιού που "όλο μαζεύει η γραμμή όλο τελειώνει".
Αλλά όταν έρθει "η ώρα που περνάει το τραίνο" αναρωτιέσαι συχνά αν "το σπίτι τρέχει ή το τραίνο ή μήπως έτρεχε το βράδυ προς το δικό (σου) πεπρωμένο".
"Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο
και κανένας δεν μπορεί να τ’ αποφύγει
δεν υπάρχει θεωρία ούτε τρένα ούτε πλοία
κι ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί"
εγραψε ο Β. Δημητρίου,
αλλα μη μου πεις πως κάποιο τραινο δεν σε πηρε καποτε μαζί του;))
Δε θα στο πω λοιπόν.
:-)
Γιατί ναι,κάποτε με πήρε.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home