Sunday, November 24, 2013

"πριν τα μεσανυχτα"

Γνωρίστηκαν πριν δεκαοχτώ χρόνια, ερωτεύτηκαν λίγο και μετά ξαναχάθηκαν μέχρι που μια δεκαετία αργότερα έπεσαν ο ένας πάνω στον άλλο. Μάλλον όχι τυχαία. Εγραψε ένα βιβλίο εμπνευσμένο από τη γνωριμία τους και πήγε να τον βρει....
Όλα αυτά έγιναν πριν ...δύο ταινίες. Και η τριλογία επέρχεται με το "Before Midnight" για να συμπληρώσει με πιο ώριμη προσέγγιση, τους δύο ήρωες της ιστορίας. Οι διάλογοι συνεχείς και ρεαλιστικοί που πηγάζουν μέσα απο την εμπειρία της ζωής τους πλέον, με τη δημιουργία οικογένειας και παιδιων, επαγγελματικών υποχρεώσεων αλλά και διαζυγίων. 'Αλλωστε η πρώτη σκηνή ξεκινά με τον αποχαιρετισμό του μικρού του γιού στο αεροδρόμιο και επιστρέφει στο αυτοκίνητο που τον περιμένουν τα δυο μικρά παιδιά με τη νέα του σύζυγο. Οι αναφορές και οι συζητήσεις αγγίζουν πάρα πολλά θέματα, όπως ο χρόνος που πέρασε, χωρίς να λείπουν πλέον και οι εντάσεις ανάμεσα στο ζευγάρι....
"Μικρός ήθελα να περάσει ο χρόνος, να φύγω από τους γονείς μου, το σχολείο και όλα αυτά. Ήθελα να κλείσω τα μάτια μου και να ξυπνήσω ενήλικας. Τώρα νιώθω ότι έγινε αυτό, αλλά θέλω να πάνε όλα πιο σιγά" εξομολογείται στη σύντροφό του και συνεχίζει διαπιστώνοντας: "Από τη μέρα που φεύγουμε από το πατρικό μας μέχρι που κάνουμε παιδιά, μόνο τότε μας ανήκει η ζωή μας. Εγώ το έζησα για μια δεκαετία. 'Ηταν τέλεια. 'Ηταν χείμαρος. Μια μέρα, μια βδομάδα, ένας χρόνος, δεν είχε διαφορά."
Ενδιαφέροντες και οι διάλογοι που αναπτύσσονται γύρω από ένα μεσημεριανό γεύμα στο σπίτι που φιλοξενούνται και οι συνδαιτημόνες είναι σχεδόν από κάθε ηλικία. Η ένταση κορυφώνεται μόλις το ζευγάρι θα καταλήσει σε κάποιο ξενοδοχείο χωρίς τα παιδιά τους, όταν με κάποια αφορμή αρχίζουν να βγαίνουν πολλά απωθημένα στην επιφάνεια και ακολουθεί η αναπόφευκτη σύγκρουση....




Labels:

7 Comments:

At 27/11/13 23:47 , Blogger fish eye said...

καποιες φορες, σε ολα αυτα τα χρονια, που προσπαθω να φανταστω που εργαζεσαι caesar, θα εβαζα στοιχημα οτι ασχολεισαι με μεταφρασεις υποτιτλων ταινιων..

διαφερουμε λιγο στο ειδος των ταινιων που μας αρεσει.. εγω πχ δεν βρηκα κατι θετικο στην τριτη κατα σειρα ταινια αλλα κι η πρωτη ή η δευτερη μου φανηκαν ''πολυ ησυχες''

καλο βραδυ

 
At 28/11/13 20:11 , Blogger Caesar said...

Μη βαζεις στοιχημα γιατι θα το χασεις...
Πραγματι υπαρχει διαφορα, πχ το "Before Midnight" το βρισκω πολύ μεστό και ρεαλιστικό έτσι οπως παρουσιάζει την συμβίωση ενος ζευγαριού!

 
At 28/11/13 21:16 , Anonymous Anonymous said...

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ παρασκευης 28/11/2013 ΤΟΥ ΕΙΔΙΟΥ γυμνασιου επαγγελματικου ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΟ ΑΙΓΑΛΕΩ
Α2
1 ΩΡΑ ΣΕΠ
2 ΩΡΑ ΒΙΟΛΟΓΙΑ
3 ΩΡΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ
4 ΩΡΑ ΟΙΚ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
5 ΩΡΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

 
At 30/11/13 20:51 , Blogger prasino liker said...

Caesar καλησπερα,
Δεν εχω δει την ταινια.Δεν ξερω αν ισχυει αυτο που λεει οτι η ζωη μας ανηκει οταν φευγουμε απο το πατρικο μας μεχρι να κανομε παιδια.
Οταν ειμαστε νεωτεροι η απολαυση της ζωης ειναι διαφορετικη απο την μεγαλυτερη ηλικια .Νομιζω οτι οσο περνανε τα χρονια ,μεγαλωνουμε ομορφα ,σκεφτομαστε ποιοτικα,νιωθουμε πραγματικα την απολαυση της ωριμοτητας.Ισως να ειναι η καλυτερη περιοδος ακομα και αν εχομε παιδια.Ολα ειναι στο μυαλο και στην ψυχη.
Καλο σου βραδυ.

 
At 1/12/13 12:07 , Blogger Caesar said...

Πιστεύω ότι τότε μας ανήκει περισσότερο με την έννοια του χρόνου. Έχοντας λιγότερες ή και καθόλου υποχρεώσεις προς τρίτους διαχειριζόμαστε σε μεγαλύτερο ποσοστό την ίδια μας τη ζωή, Νατάσα.

Βέβαια και η τριλογία έδειχνε κινηματογραφικά αυτό που περιγράφεις, ξεκινώντας με το υποψήφιο ζευγάρι σε πολύ νεώτερη ηλικία.

 
At 9/12/13 22:43 , Blogger piXie said...

Τυχαία είδα την ταινία πριν 3 βράδια κι εγώ. Κι ενώ είχα ακούσει πολλά "Μην τη δεις", επέμεινα. Και την είδα με αμείωτο ενδιαφέρον. Γιατί είναι ρεαλιστική. Παρουσιάζει τις σχέσεις όπως είναι ακριβώς...Μια ποικιλία χρωμάτων.
Και φυσικά το αγαπημένο μου σημείο ήταν αυτό στο τραπέζι που η κυρία μιλά απτην ψυχή της...για τον άντρα της που προσπαθεί να φέρει καθαρά στον νου της...κιόταν τα καταφέρνει, για μια στιγμή τον έχει εκεί. Μα είμαστε όλοι περαστικοί...

 
At 10/12/13 22:40 , Blogger Caesar said...

Follow your heart, piXie και δεν θα χάσεις;)
Η σκηνή που περιγράφεις ήταν μια από τις δυνατές στιγμές, που έδωσε η καλή μας Ξένια Καλογεροπούλου, και όπως καταλήγει: ...μπορεί να είμαστε για κάποιους σημαντικοί αλλά είμαστε περαστικοί...

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger