crime d' amour

Μέχρι ποιό σημείο μπορεί να φθάσει ο ανταγωνισμός; υπάρχει υγιής ανταγωνισμός, ή μόνο διαγκωνισμός; Σκέψεις σαν κι αυτές με διέτρεχαν καθώς παρακολουθούσα το "crime d' amour", θαυμάζοντας & απορώντας συνάμα για την εφευρητικότητα και την ευφυία ενός μυαλού στην προσπάθειά του να εξοντώσει κάποιον άλλο, χωρίς φυσικά ηθικές αναστολές. Ίσως τελικά να βρίσκεται στη φύση του ανθρώπου και αυτό, όπως και άλλα πολλά. Δεν είμαι σίγουρος όμως ποιό από όλα θα εκδηλώσει ή θα αφήσει να εκδηλωθεί και ίσως διακριθεί ακόμη για την επίδοσή του. Πολλά πράγματα μάλλον αλληλεπιδρούν, αλληλοεξαρτώνται και ίσως περιμένουν το κατάλληλο περιβάλλον για να εκδηλωθούν. Πάντα όμως θα υπάρχει κάποιος λόγος και κάποιο κίνητρο για να συμβεί οτιδήποτε, όπως και στο "crime d'amour".
Τί γίνεται όμως όταν τα κίνητρα είναι ανεξέλεγτα;