balcony

Έχω κάποια δουλειά να κάνω αλλά δεν θέλω να αφήσω ακόμη το μπαλκόνι. Είναι η εποχή του τώρα. Η μέρα έχει μεγαλώσει αρκετά. Η θερμοκρασία στα καλύτερα επίπεδα. Η μέρα θα ξαναμικρύνει, εγώ όχι. Γι αυτό κάθομαι ακόμη στο μπαλκόνι. Διαβάζω πολύ, γράφω λίγο. Να τώρα διαβάζω μια συνέντευξη του Π. Μπρικνέρ που σε κάποιο σημείο λέει: "...δύσκολα συμβιώνω με κάποιον, όπως επίσης δύσκολα ζω μόνος μου. Είμαι μοιρασμένος ανάμεσα στον πειρασμό της εργένικης ζωής και της μακροχρόνιας συμβίωσης..." και το υπογραμμίζω!
Είναι μεσημέρι, ήσυχα, με το καλοκαίρι ante portas και ποιος ξέρει τι άλλο μας περιμένει ακόμη. Κάποιος, απέναντι κόβει τα κλαδιά από ένα δένδρο που φθάνουν μέχρι το μπαλκόνι του, ίσως και να ήθελε να κόψει ολόκληρο το δένδρο  ο ψαλιδοχέρης με τόση ευκολία και ταχύτητα που τα κόβει αδίστακτα.
Ακούγοντας ένα cd με μουσικά έργα του Brahms, (Selig sind, die da Leid tragen) συνεχίζω το διάβασμα με τις σομόν σελίδες της εφημερίδας για τις οικονομικοτεχνικές προβλέψεις που δεν δείχνουν και τόσο ευοίωνες.
ένι γουέι, τα καλοκαίρια η ζωή μετακομίζει στα μπαλκόνια.