picture
Δεν είναι που φεύγει
κι ούτε αν θα ξαναρθει
Είναι η στιγμή του αποχωρισμού
που χρωματίζει εντονα
την εικονα της μνήμης
και θα ταξιδεύει μαζί σου
στο χρόνο...
κι ούτε αν θα ξαναρθει
Είναι η στιγμή του αποχωρισμού
που χρωματίζει εντονα
την εικονα της μνήμης
και θα ταξιδεύει μαζί σου
στο χρόνο...
Labels: συνοπτικά
8 Comments:
θα ελεγα πως πιο πολυ ειναι το χρονικο διαστημα πριν τον τελικο αποχωρισμο..
εκεινο το κομματι οπου ολα μυριζουν ''αμφιβολια''
εκεινες οι εικονες ταξιδευουν για παντα μαζι μας caesar
Κολλημένη σαν φανελάκι πάνω σου η μνήμη. Συστατικό ζωής με συν και πλην μέσα της...
Πανέμορφο. Τόσο λιτό και τόσο δυνατό... Τέτοια επιλογή χρωματισμένων λέξεων...
Συνεχίζω από το σχόλιο του Δήμου και προσθέτω ότι είναι μεστό, τόσο που είναι ιδανικό!
ίσως είναι οι λέξεις που χτυπαν ξανά και ξανά στο κεφάλι σου...όταν περάσει ο χρόνος...
"Μπραχάμι,χρώμα μελανί,ασπρόμαυρες σκληρές φωτογραφίες"...
@ ❤
Το αντίθετο δλδ κομμάτι, στην αρχικη διαδρομή της προσέγγισης, όπου όλα μυρίζουν ..."αναγέννηση" ας πούμε!
@k/v,
Κολλημένη, επάνω μου ...ναί -;)
@δείμε,
Merci, αλλά υπερβάλεις θαρρώ...
@ tel,
περιεκτικό, ας πούμε..
@ Κ.Λ.
Όπως χτυπάν οι βαλβίδες στον κύλιδρο;
@ ο/θ/π/κ
"Νύχτα παράξενη και νύχτα μαγεμένη
απόψε μ’ άρπαξε και κάπου με πηγαίνει"
καλοοο, δεν το είχα προσέξει τα "σήματα μόρς"
:)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home