Monday, January 09, 2012

picture


Δεν είναι που φεύγει

κι ούτε αν θα ξαναρθει

Είναι η στιγμή του αποχωρισμού

που χρωματίζει εντονα

την εικονα της μνήμης

και θα ταξιδεύει μαζί σου

στο χρόνο...

Labels:

8 Comments:

At 9/1/12 22:05 , Blogger fish eye said...

θα ελεγα πως πιο πολυ ειναι το χρονικο διαστημα πριν τον τελικο αποχωρισμο..

εκεινο το κομματι οπου ολα μυριζουν ''αμφιβολια''

εκεινες οι εικονες ταξιδευουν για παντα μαζι μας caesar

 
At 10/1/12 10:28 , Blogger kovo voltes... said...

Κολλημένη σαν φανελάκι πάνω σου η μνήμη. Συστατικό ζωής με συν και πλην μέσα της...

 
At 10/1/12 11:05 , Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Πανέμορφο. Τόσο λιτό και τόσο δυνατό... Τέτοια επιλογή χρωματισμένων λέξεων...

 
At 10/1/12 11:49 , Anonymous teleytaios said...

Συνεχίζω από το σχόλιο του Δήμου και προσθέτω ότι είναι μεστό, τόσο που είναι ιδανικό!

 
At 13/1/12 12:19 , Blogger Κώστας Λύκος said...

ίσως είναι οι λέξεις που χτυπαν ξανά και ξανά στο κεφάλι σου...όταν περάσει ο χρόνος...

 
At 13/1/12 13:31 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

"Μπραχάμι,χρώμα μελανί,ασπρόμαυρες σκληρές φωτογραφίες"...

 
At 14/1/12 18:10 , Blogger Caesar said...

@ ❤
Το αντίθετο δλδ κομμάτι, στην αρχικη διαδρομή της προσέγγισης, όπου όλα μυρίζουν ..."αναγέννηση" ας πούμε!

@k/v,
Κολλημένη, επάνω μου ...ναί -;)


@δείμε,
Merci, αλλά υπερβάλεις θαρρώ...

@ tel,
περιεκτικό, ας πούμε..

@ Κ.Λ.
Όπως χτυπάν οι βαλβίδες στον κύλιδρο;

@ ο/θ/π/κ
"Νύχτα παράξενη και νύχτα μαγεμένη
απόψε μ’ άρπαξε και κάπου με πηγαίνει"

καλοοο, δεν το είχα προσέξει τα "σήματα μόρς"

 
At 15/1/12 23:21 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

:)

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger