Thursday, October 28, 2010

ανθισμενες κερασιες

Μια συνηθισμένη ζωή.
Ενός ζευγαριού με τον εργαζόμενο σύζυγο και τρία παιδιά που έχουν ήδη μεγαλώσει κι έχουν φύγει πλέον από το σπίτι των γονιών για να κάνουν τη δική τους πορεία, για να διαμορφώσουν τη δική τους ζωή. Πόσο ασυνήθιστα μακρυά όμως μπορεί να φθάσει η ζωή ενός ανθρώπου που ζεί επί χρόνια καθημερινά το ίδιο μοτίβο, το ίδιο δρομολόγιο στην ίδια ώρα από το σπίτι στη δουλειά και επιστροφή;
Αρκετά μακρυά όπως προέκυψε στην ιστορία του αγαπημένου ζευγαριού, της Τρούντι και του Ρούντι. Όλα αρχίζουν από τη στιγμή που οι γιατροί εντοπίζουν ανίατη ασθένεια στον σύζυγο και ενημερώνουν μόνο την γυναίκα του για το σύντομα αναμενόμενο τέλος. Έτσι, του προτείνει να κάνουν ένα ταξίδι στην Ιαπωνία όπου εργάζεται ο μικρότερος γιός τους και να δουν από κοντά την κορυφή του Φουτζιγιάμα. Ο ίδιος όμως αρνείται και δέχεται να πάνε μέχρι το Βερολίνο όπου βρίσκεται η κόρη τους αλλά και ο μεγάλος τους γιός με την οικογένειά του. Το ταξίδι που αρχίζει δεν είναι μόνο εξωτερικό αλλά, και αυτό έχει σημασία, ιδιαίτερα εσωτερικό-εσώψυχο. Γιατί οι ανατροπές & οι εκπλήξεις που διαδέχονται η μία την άλλη είναι το λιγότερο απρόβλεπτες. Τα παιδιά τους δεν έχουν πλέον χρόνο να αφιερώσουν στους γονείς τους και, η πιστή του σύντροφος "φεύγει" αναπάντεχα πρώτη, ανακαλύπτοντας με τραγικό τρόπο ο ίδιος το τεράστιο μέγεθος της απώλειας που θα βιώσει αλλά και την αγάπη του που είχε για αυτήν, τη σύντροφο της ζωής του, ξεκινώντας μόνος το μακρινό ταξίδι για το Φουτζιγιάμα...
Η Doris Dörrie, σκηνοθέτης & σεναριογράφος με ξενάγησε βήμα-βήμα με ενάργεια στο μυαλό και τις σκέψεις όλων των μελών της μέσης & αντιπροσωπευτικής δυτικής οικογένειας.
Ακολουθώντας & βάζοντας όπως ο πρωταγωνιστής σημάδια μ' ένα μικρό μαντήλι σε κάθε διασταύρωση στο αχανές Τόκιο, για να βρούμε το δρόμο της επιστροφής αλλά και της εξερεύνησης της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης κάτω από την επιβλητική χιονισμένη κορυφή του Φουτζιγιαμα.

Labels:

2 Comments:

At 28/10/10 18:36 , Blogger fish eye said...

ταινια με πολυ συναισθημα και υπεροχες εικονες..
δινει την λυπη για την απωλεια με υπερβολικο τροπο, βγαινει λιγο εκτος πραγματικοτητας αλλα οκ στο ονομα της αγαπης ολα αποδεκτα εν τελει..

τι θεαμα οι ανθισμενες κερασιες !!!!!!!!

 
At 28/10/10 19:58 , Blogger Caesar said...

@ ❤
Όχι μόνο αποδεκτά αλλά και εκπληκτικά, έτσι όπως τα απέδωσε η σκηνοθέτιδα!

Πράγματι υπέροχο θέαμα οι ανθ. κερασιές που ίσως συμβολίζει την καρδιά και τα συναισθήματα όταν ανθίζουν, πάντα κατά τη Doris Dörrie...

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger