καλοκαιρινα
"...Το αληθινό σου πρόσωπο, φεγγάρι που επιστρέφει
δε θέλει πια να εξαπατά,
δε βρίσκει αντιστάσεις μες στα γρανάζια της ζωής
που ξεκολλούν και σβήνουν τις λάμπες,
όταν μέσα μου βραδιάζει...".
[Ν.-Α. Ασλάνογλου]
posted by Caesar @ 7/25/2010 09:32:00 PM
3 Comments
3 Comments:
"Το αληθινό σου πρόσωπο ,φεγγάρι που επιστρέφει ,δεν θέλει πιά να εξαπατά.."
Εξαιρετικό ,κάθε λέξη μοναδική!
Το να καταφέρεις να μην εξαπατάς τους άλλους και τον εαυτό σου,θέλει απόλυτη ισορροπία, επίγνωση και αποδοχή αυτού που είναι...κι όχι αυτού που επιθυμούμε..Το αληθινό μας πρόσωπο ελάχιστα το γνωρίζουμε γι αυτό και υποφέρουμε τόσο και κάνουμε και τους άλλους να υποφέρουν...
"και η συνειδηση παμφωτη σαν καλοκαιρι"
κάπως ετσι θυμαμαι τον στιχο του Ελυτη, που μου'ρθε στο νου
να εχεις ενα υπεροχο καλοκαιρι Caesar, με φεγγαρια σαν αυτο της φωτο και τη συντροφια που επιθυμεις
@ penny,
Με εκπλήσσει ευχάριστα ο τρόπος που προσεγγίζεις τον στίχο του Ν. Α.
Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να είσαι αυτό που θέλεις & όχι εκείνο που σου επιβάλλεται...
@ melian
Δεν μπορεί να απουσιάζει ο Ελύτης από το ελληνικό καλοκαίρι!
"ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ....το κρασί το ξανθό με την κηλίδα του ήλιου
του νερού τα παιχνίδια στο ταβάνι.."
Το καλοκαίρι μας, όπου και να βρισκόμαστε το ίδιο φεγγάρι θ' αγναντεύουμε:)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home