παραλληλες πορειες

Oι αγάπες μου λείπουν. Όπως κι εγώ. Είναι σ/κ και είναι μαζί με τους αποκλειστικούς αγαπημένους τους. Θα ξανάρθουν πάλι όταν θα ξεκινήσει η εβδομάδα με τις εξωτερικές υποχρεώσεις και τότε θα ξανασμίξουμε. Θα ακούσω και θα διαβάσω τις εντυπώσεις τους, τις επιθυμίες τους & τις ελπίδες τους, τα παράπονά τους από τη ζωή τους. Θα πούμε για ό,τι μας άρεσε, από τις ταινίες και τα βιβλία που προλάβαμε να δούμε και να διαβάσουμε. Θα κλάψουμε και θα γελάσουμε με όσα τους συμβαίνουν και με όσα περίμεναν ότι θα συναντήσουν στη ζωή τους, αλλά αυτή τα έφερε αλλιώς. Θα τραγουδήσουμε πολλές φορές μαζί με την Ελευθερια: εδώ στου δρόμου τα μισά / έφτασε η ώρα να το πω / άλλα είναι εκείνα που αγαπώ / γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα" και θα μοιράσουμε τη ζωή μας σε ό,τι πραγματικά αξίζει ν' αγαπάμε, γιατί ο έρωτας είναι περίεργος κι αν τον αφήσεις ελεύθερο θα σε αναποδογυρίσει που λένε, κι άντε μετά να τα μαζέψεις, κι έπειτα, ξανά πάλι με τον ύμνο της Ελευθερίας να τραγουδάμε σε κάποιο στέκι "άλλο δράμα δεν θα ζήσω / φτάνει αυτό τ' αποψινό / κι άμα πιώ κι άμα μεθύσω παρηγόρα με" Κι έτσι θα περάσουμε πάλι τη βδομάδα, και τον χειμώνα που έρχεται, ισορροπώντας ανάμεσα σε διχασμένες αγάπες & ζωές, άνάμεσα στις επαγγελματικές μας υποχρεώσεις και στις οικογενειακές. Προσπαθώντας να είμαστε εντάξει στους περισσότερους άν όχι σε όλους, σε μια πορεία λίγο πολύ κοινή για όλους μας.