Night Windows
.jpg)
Edward Hopper/ Night WindowsΑπόψε θα σου αφήσω τη νύχτα κι εγώ θα χαθώ μέσα στους δρόμους της. Θα δεις για λίγο τα κόκκινα φώτα καθώς απομακρύνονται μέχρι να χαθούν εντελώς από τα μάτια σου. Το βλέμμα σου θα είναι η τελευταία μου ανάμνηση και τώρα, τώρα που είμαι ήδη μακρυά σου η απουσία σου είναι έντονη και βασανιστική.
Δεν θέλω να σβήνει κάτι μόνο του, προτιμώ να το κλείνω στην ώρα του. Ποιά είναι η κατάλληλη στιγμή γι αυτό, είναι κάπως βιαστικό, ή μήπως άργησε πολύ.
Θα χαθώ ξανά στις έννοιες και τις φροντίδες της ζωής κι όλα θα ξαναγίνουν το ίδιο, πληκτικά, σταθερά & μάλλον βαρετά.
posted by Caesar @ 9/08/2009 01:04:00 AM
8 Comments
8 Comments:
δικα σου αυτα τα ομορφα λογια;
μου φαινεται πως καταλληλη στιγμη δεν ειναι ποτε caesar μου.. ποτε..
πραγματι, απο την μια ειναι ολα τοσο βαρετα, κι απο την αλλη αυτη τη σταθεροτητα μπορεις να την πεις και γαληνη..
καλημερα caesar με την ομορφη ψυχη!
Έφυγες;...
Caesar μηπως φευγουμε νομιζοντας οτι το τοσο ωραιο στην ζωη μας δεν προκειται να κρατησει;Δεν ειμαστε ποτε σιγουροι για την καταλληλη ωρα.Μηπως τρομαζουμε να απολαυσουμε oτι βρισκεται διπλα μας;Μηπως ψαχνουμε εναν φυλακα των ονειρων μας και μολις τον βρουμε, τον διωχνουμε;
Φοβομαστε ειναι αληθεια για το διαφορετικο.Καποτε θα μαθουμε που θα παει.Ας ελπισουμε οτι τοτε δεν θα εχει φυγει η διαθεση για ζωη.
Να εισαι παντα καλα Caesar.
Caesar είναι απλά τέλειο!
Ήρθε στην ώρα του.
"Δεν θέλω να σβήνει κάτι μόνο του, προτιμώ να το κλείνω στην ώρα του."
Αυτήν την ώρα πάντα θα ψάχνω να τη βρω, πριν περάσει και τη χάσω.
This comment has been removed by the author.
Πώς βρίσκει κανείς τη δύναμη να κλείσει κάτι "στην ώρα του";... Αναρωτιέμαι. Προφανώς γιατί δεν θέλει να υποβιβάσει, να αφήσει να φθείρεται και να ξεφτίζει κάτι που ήταν/είναι πολύ σημαντικό...
@ α/τ/φ,
Μα φυσικά !
Για όλα λένε πως υπάρχει το κατάλληλο timing, το θέμα είναι ν' ακούσεις το ...ξυπνητήρι.
Γιατί η γαλήνη να είναι συνδεδεμένη μόνο με την απολυτη ηρεμία.
Καλησπέρα καλή μου.
@ Ioulita,
Kάποτε, ναί
@ Likeraki,
Κανείς δεν φεύγει ποτέ απο κάτι ωραίο, λέω εγώ.
Αυτό που έγραψες όμως μου θυμίζει το φαινόμενο της "ανηδονίας" όπως το περιγράφει ο Αλαίν ντε Μποτόν στην εξαιρετική "Μικρή φιλοσοφία του έρωτα" (...στη διάγνωση λοιπόν της ανηδονίας, μιας πάθησης η οποία μοιάζει εξαιρετικά με τη νόσο των ορέων και πηγάζει απο τον ξαφνικό τρόμο που επιφέρει η απειλή ότι θα ευτυχήσουμε...) και
(... το κακό με την ευτυχία είναι ότι, επειδή σπανίζει τόσο, καταλήγει να μας γεμίζει με τρόμο και άγχος όταν τη δούμε να έρχεται...)
Ας είμαστε καλά
@ Librarian,
Mε ξαφνιάζεις! Τί εννοείς ήρθε στην ώρα του;)
Ότι κι αν είναι, καλως ήρθε.
Δεν θα περάσει, τουλάχιστον, μόνο μια φορά. Τα συμπτώματα αρχίζουν παντα πιο νωρίς.
@ Ioulita,
Έχω την εντύπωση ότι αυτό που γράφεις είναι και το πιο αυθεντικό, ώριμο, σχεδόν εξιδανικευμένο κίνητρο!
Θα πρόσθετα ακόμη και, τη συνειδητοποίηση ότι δεν αλλάζει ποτέ ένας άνθρωπος, ούτε αναμορφώνεται
Ξέρω καλά από έντονες και βασανιστικές απουσίες.Όμως,μην της αφήσεις τη νύχτα...
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home