«Oταν η ευθύνη λείπει από τον κόσμο,
όλες οι σφαίρες είναι αδέσποτες».
[Ν.Βρεττάκος]
Ο χρόνος σταμάτησε εκεί που δεν έπρεπε. Τα φώτα έσβησαν ξαφνικά. Σκόνταψε στο έλλειμμα της ψυχραιμίας & των ανθρώπινων αξιών. Χωρίς πολύ σκέψη έγινε το χειρότερο. Πού χάθηκαν όλα. Είναι λάθος. Κάτι δεν πάει καλά.
" Xαμένα πάνε εντελώς τα λόγια των δακρύων.
Όταν μιλάει η αταξία η τάξη σωπαίνει
-έχει μεγάλη πείρα ο χαμός-
Τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό
του ανώφελου."
[Κ.Δημουλά]
12 Comments:
Είναι φορές που θα επιθυμούσα να μην είχε τόση ομορφιά η ποίηση στον πόνο.
Να μην υπήρχε πόνος για να ζητάει έκφραση.
Λίγες λέξεις, απόλυτα ακριβείς μέσα στη λιτότητα τους και όμως....πόσο προτιμότερο "να μην έπρεπε να σταθούμε στο πλευρό του ανώφελου".
@ Melian,
Κι είναι οι στιγμές αυτές από τις δυσκολότερες.
Και πώς να εκφραστείς!
Φοβάμαι Σίζαρ.
"Μέτρα ασφαλείας πήρανε, για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο, το μέλλον μου δώσαν αντιπαροχή
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα..."
[A.Π.]
λυπάμαι που έχασε ένα παιδί τη ζωή του κάτω από αυτές τις συνθήκες. Δεν μπορώ να φανταστώ πως νιώθουν οι γονεις...
Λυπάμαι για τους αθώους ανθρώπους που έχουν χάσει περιουσιες από τις αντιδράσεις. Σκέτη απογοήτευση τι άλλο να πει κανεις...
Χάθηκαν πολλά μαζί του. Οι ελπίδες και τα όνειρα, ιδέες και οράματα, γι αυτό που συμβολίζει ένα παιδί, το μέλλον μας.
Όταν μιλάει η αταξία η τάξη σωπαίνει...
Αχ αυτοί οι ποιητές!
Ωραία και η εικόνα.
librarian, είναι εκείνοι που μπορούν να δώσουν πολλά σε λίγες λέξεις, που σε καθοδηγούν μέσα από μια θύελλα προσωπική ή κοινωνική, που ανακαλύπτουν κι άλλους δρόμους & εν τέλει μετουσιώνουν την πράξη σε λόγο & εικόνα ή αντίστροφα...
«....οι επαναστάτες είναι ανήσυχοι για το μέλλον, οι εραστές για το παρελθόν, οι ποιητές έχουν επωμιστεί και τα δύο...» διέκρινε ο Λειβαδίτης
Κι οι εικόνες... μερικές αξίζουν όσο χίλιες λέξεις:)
ανώφελα τα δάκρυα,δε μας δίδαξαν ποτέ τίποτε.Ανώφελη και η οργή εκ των υστέρων,δε διορθώνει τα λάθη που έγιναν.
Και θυμάμαι τα λόγια από το γνωστό τραγούδι"...έχε το νου σου στο παιδί γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα".
Δεν ξέρω αν γλυτώνει κανείς. Το status quo μας αφομοιώνει αποτελεσματικά κάθε φορά, κι έτσι όλα θα πάνε καλά;)
όλες...είναι αδέσποτες...
σε ένα κράτος χωρίς αρχή και τέλος.
στον νεοέλληνα μπάτσο.
στον νεοέλληνα τηλεθεατή.
στον νεοέλληνα διανοούμενο.
κι έχω μια λύπη σαν θυμό. ή ένα θυμό γεμάτο λύπη....
Οδός Ελλήνων
οδός εκείνων
οδός του οδοστρώματος
του έτσι του κυκλώματος...
[Β.Γ.]
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home