"δαμαζοντας τα κυματα..."

Πάντοτε του άρεσε να περπατά πάνω σ' εκείνη τη λεπτή γραμμή ξηράς, του κυματοθραύστη, μέχρι την άκρη του που κατέληγε στον φάρο.
Άδειαζε έτσι στην πορεία, το μυαλό του για λίγο από την απαιτητική καθημερινότητα.
Σήμερα όμως ήθελε ακόμη πιο πολύ να περπατήσει νιώθοντας πάνω του τη μανία της θάλασσας και του αέρα, απολαμβάνοντας τα στοιχειά της φύσης σε μια παράσταση που λες κι έδιναν τώρα αποκλειστικά για 'κεινον...