drive
Τα ταξίδια είναι διαφορετικά βέβαια όταν γίνονται με παρέα πως να το πώ, εξωθεσμική μάλλον, γιατί έχουν άλλη αίσθηση. Κάτι σαν να πετάς με ιπτάμενο χαλί. Η ιδιωτική λοιπόν απομόνωση για δύο μέσα σ'ένα αυτοκίνητο ενώ παράλληλα κινείσαι σε μια πολυσύχναστη εθνική οδό προσφέρει την απόλαυση της ξένοιαστης διαδρομής στο χρόνο και στο χώρο.
Εγώ όμως είχα συγκεκριμένη διαδρομή που έπρεπε να γίνει ανεξάρτητα από την ποιότητα της μέρας και της συντροφιάς. Έτσι ενώ σκεφτόμουν αυτές τις εναλλακτικές διαδρομές αφέθηκα στο μονότονο ήχο του αυτοκινήτου οδηγώντας προς τον προορισμό μου, ευελπιστώντας στην επόμενη διαδρομή...
"Α, ρε, χρόνε αλήτη
π' ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς"
[Λ. Νικολακοπούλου]
Labels: on the road
posted by Caesar @ 12/04/2010 10:00:00 PM
9 Comments
9 Comments:
Πώς μου αρέσει να οδηγώ μόνος μου. Ειδικά να περάσω τόσες ώρες σε ένα όχημα στην εθνική, είναι η καλύτερη απομόνωση, η καλύτερη ευκαιρία για να ξεκαθαρίσω σκέψεις, να νιώσω ελεύθερος το ταξίδι...
Ιδίως δείμε, μια αρκούντως ευχάριστη συντροφιά σ' ένα ταξίδι το κάνει ακόμη πιο ωραίο, απολαμβάνοντας τη συζήτηση σ' ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον.
Αλλά & μόνος πάλι, καταγράφοντας (ηχογραφόντας) τις όποιες σκέψεις προκύπτουν σ' αυτές τις ξεχωριστές ώρες, είναι ενδιαφέρον.
Αυτό ξέρεις με την ηχογράφηση το έχω κάνει, μια φορά που οδηγούσα από Αθήνα προς Θεσσαλονίκη. Ένα ξεχασμένο (αφημένο επίτηδες) κασετοφωνάκι στο διπλανό κάθισμα και μετά γελάς με τις σκέψεις σου ή τις κωδικοποιείς.
Έχω διανύσει αρκετά χιλιόμετρα μοναξιάς σε δρόμους δύσβατους τις περισσότερες φορές. Ποτέ όμως δεν μου άρεσε να ακούω τον ήχο της μηχανής. Πάντα ήθελα την παρέα του εκφωνητή ή της εκφωνήτριας του ραδιοφώνου. Όχι τόσο τα τραγούδια, όσο τη φωνή. Τη νιώθω σαν παρέα, σα συνοδηγό…
@ δείμε,
κι εγώ το θυμήθηκα από μια σκηνή με τον Γ. Αλεν στο "Μανχάταν" όταν υπαγόρευε τις σκέψεις του & τις εμπνεύσεις του σ' ένα μαγνητοφωνάκι:)
@ teleytaios, (Last but not least)!
Πράγματι, αυτό είναι μια μεγάλη ιστορία, η συντροφιά ενός ρ/σ στο δρόμο. Με βρίσκεις απολύτως σύμφωνο. Να, τώρα πχ θυμάμαι κάποιες νυχτερινές ραδ. εκπομπές από το δημόσιο ραδιόφωνο με τον κ. Γ. Τζουανόπουλο όπου ακούγονται ακροατές από κάθε περιοχή του πλανήτη, από Αυστραλία μέχρι Αμερική κι από ναυτικούς που ταξιδεύουν στις θάλασσες μέχρι και οδηγούς από νταλίκες που ταξιδεύουν σε όλη την Ευρώπη σε real time
Μέχρι τώρα CAESAR μου άρεσαν τα ταξίδια με επιλεγμένη συντροφιά.. αλλά τωρα τελευταία μου αρέσει να αφήνομαι στις σκέψεις και στην αναζήτηση του εαυτού μου με παρέα την μουσική ,που μερικές φορές λες και έχει γραφτεί μόνο για μένα ,μόνο γι αυτή τη στιγμή..
Τελευταία εχω αρχίσει να απολαμβάνω την παρέα του εαυτού μου και έχω τόσα ανακαλύψει,νοιώθω τόσο γσλήνη..και τώρα ακόμα πιό πολύ και πιό ουσιαστικά μαθαίνω να συμπεριλαμβάνω και τους αγαπημένους μου..ακόμα κι αν δεν είναι κοντά μου..
@ penny,
Δικαιώνεις & τον τίτλο του ημερ/γίου σου :)
Πολύ ενδοσκοπική παρουσίαση με ...εξωτερική προβολή !
Η μουσική ανοίγει κι άλλη διάσταση στο χωροχρόνο μας.
Πάντα αξίζει της προσοχής μας ο εαυτός μας & οι αγαπημένοι μας.
Η ιδιωτική λοιπόν απομόνωση για δύο μέσα σ'ένα αυτοκίνητο ενώ παράλληλα κινείσαι σε μια πολυσύχναστη εθνική οδό προσφέρει την απόλαυση της ξένοιαστης διαδρομής στο χρόνο και στο χώρο.
Η πιο όμορφη εκφρασμένη σκέψη που διάβασα σήμερα!
Μπορεί να υπάρχουν στιγμές που να αποζητούμε το μοναχικό ταξίδι, αλλά αυτό το μοίρασμα που περιγράφεις, έχει μια πολύ ιδιαίτερη δική του ομορφιά και αξία
Αυτήν την αίσθηση προσπάθησα να μεταφέρω melian !
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home