Sunday, October 18, 2009

Marina Tsvetaeva

"...ζωή: να επιχειρείς να δώσεις σχήμα σε κάτι και να είσαι διαρκώς καταδικασμένος να αστοχείς, και ύστερα πάλι να μπαλώνεις - και τίποτα δεν κρατάει (και τίποτα δεν κρατάς, και τίποτα πια δεν μας κρατάει - ...
...Με το που προσπαθώ να ζήσω, αισθάνομαι σαν άθλια μικρή ράφτρα που ποτέ δεν θα φτιάξει ωραία πράγματα, που ξέρει μόνο να χαραμίζει και να πληγώνει τον εαυτό της και που, αφήνοντάς τα όλα στη μέση (ψαλίδια, κουρέλια και κλωστές), αρχίζει να τραγουδάει. Κοιτάζοντας τη βροχή πίσω από ένα τζάμι στην αιωνιότητα..."

Είναι λίγες γραμμές από τα [Γράμματα στον "Ελικώνα", Εκδόσεις Γαβριηλιδη] γράμματα, επιστολές της Marina Tsvetaeva το 1922, που όπως έλεγε "Όλη η ζωή χωρίζεται σε τρεις περιόδους: προαίσθηση του έρωτα, πράξη του έρωτα και ανάμνηση του έρωτα"
και συνεχίζει γράφοντας:
["Να μ' αγαπάτε πολύ, να μ' αγαπάτε ωραία, να μ' αγαπάτε διαφορετικά!" Όσο για μένα, πάντοτε ήθελα και απαιτούσα μάλιστα να μ' αγαπούν - όπως είμαι - γι' αυτό που είμαι - επειδή είμαι. Όχι γι' αυτό που, κατά τη γνώμη σας, θα μπορούσα, θα όφειλα ή θα είχα οφείλει να είμαι...]

Eίναι μια φωνή που φθάνει μέχρι σήμερα ν'ακούγεται & να διαβάζεται ευχάριστα, ιδιαίτερα σε στιγμές έντονης συναισθηματικής φόρτισης αλλά και γαλήνιας αυτοσυγκέντρωσης.
Στιγμές ελάχιστες όμως μέσα στην πολύβουη καθημερινή & απαιτητική πραγματικότητα που δεν αφήνει πολλά περιθώρια, παρά μικρές αναλαμπές που αναβοσβήνουν σαν μικροί και ξεχασμένοι φάροι σ' ένα επίπονο κι επίμονο ταξίδι εσωτερικής εξερεύνησης.

Labels:

7 Comments:

At 18/10/09 10:44 , Blogger fish eye said...

αυτο το αγχος πια του να μας αγαπουν.. δε θελω πια τετοιους προβληματισμους caesar..
ποτε δε θα νοιωσεις να σ αγαπαει καποιος οσο εσυ θελεις.. οσο σου χρειαζεται για να μπορεσεις να τοποθετησεις τον εαυτο σου λιγο πιο ψηλα..

απο τα πιο χαμηλα λοιπον, σισθανομαι σαν μια προικισμενη ραφτρα, που φτιαχνει πολυ ωραια πραγματα, και που ερχονται αλλα ασχημα και τα καταστρεφουν, κι αυτα αναγεννιουνται εκ της τεφρας, κι ομορφαινουν ξανα, και παλι το ιδιο, πολλες φορες, τοσες που χωραει μια ολοκληρη ζωη..

(πολυ ωραιο κειμενο)

 
At 18/10/09 12:19 , Blogger Caesar said...

@ ❤
Δεν θα το έλεγα ακριβώς έτσι σαν άγχος, αλλά περισσότερο σαν λάθος εικόνα που επιθυμεί και δημιουργεί ο άλλος, εξιδανικεύοντας την προσωπικότητα και πλάθοντας κάτι διαφορετικό, με αναπόφευκτη την επερχόμενη απογοήτευση αργά ή γρήγορα.

 
At 18/10/09 20:23 , Blogger prasino liker said...

Η ζωη τοσο πλουσια στις εκφρασεις της δεν χρειαζεται σχηματα.Απλα πολυ απλα ,αποχη απο προτυπα παλαιων κοινωνικων αναγκων..
Αγαπη ,πολυ δυσκολο εργο.Παραγει μια ιδιομορφη μελωδια.Οταν ο ηχος αλλαζει εχομε και τον σχετικο θρηνο.
Καλο βραδυ Caesar.

 
At 18/10/09 22:16 , Blogger Caesar said...

@ Likeraki,
Η Μ. Τσβετάγεβα ήταν μάλλον πολύ μπροστά από την εποχή της. Πιστεύω ότι είχε προσπεράσει ήδη τα κοινωνικά πρότυπα εκείνης της εποχής για να μην πω και της σημερινής ακόμη.
Μεταφέρω λίγα λόγια από το έξοχο επίμετρο της μεταφράστριας Δ. Κονδυλάκη:
"...με την ίδια ορμή ερωτεύεται, τυφλώνεται, ρίχνεται στο πάθος - με παγωμένο το σώμα κι ενισχυμένη αυτοσυνείδηση αποσύρεται πάντοτε μετά, αναθέτοντας στις λέξεις να επουλώσουν το πένθος του έρωτα. Με την ίδια διεισδυτικότητα γράφει για όλους, σε όλους - είτε έμμεσα, είτε άμεσα, είτε γράφει ποιήματα γι'αυτούς, είτε αλληλογραφεί μαζί τους..."

Για την ιδιόμορφη μελωδία, όπως εύστοχα επισημαίνεις, θα προσθέσω κάτι ακόμη από το επίμετρο:
"...γιατί μόνον έτσι καταδέχεται η Τσβετάγεβα το βίωμα του έρωτα - ακόμα κι αν η πραγματικότητα δεν αντιστοιχεί σ' αυτό: ως βίωμα ακραία ρομαντικό - η ποίηση καλείται να το κατασκευάσει, η ποίηση είναι η σωτήρια κλίμακα της διαφυγής από την ύλη, το εργαστήριο απόσταξης του πόθου από το σώμα στην ψυχή..."
ε, πώς να μην τη ποθήσει κανεις ακόμη και σήμερα, έστω το πνεύμα της;)
Καλό βράδυ!

 
At 18/10/09 23:46 , Blogger prasino liker said...

Πλουσιος Caesar οποιος εχει γευθει απλοχερα ολα τα αισθηματα.Μεγαλειωδης ο ερωτας .Δεν το αμφισβητει κανεις.Κατα ποσο μπορουν οι λεξεις να επουλωσουν το πενθος του ερωτα;Mονο καρδιες πολυχρωμες μπορουν να το πετυχουν.
Kαι απο εμενα καλο βραδυ.

 
At 22/10/09 00:54 , Blogger librarian said...

Τελικά ό,τι κι αν σκεφτείς αν ψάξεις λίγο θα το βρεις μέσα στο χρόνο να έχει ειπωθεί πριν από εσένα για εσένα...

 
At 22/10/09 23:36 , Blogger Caesar said...

@ likeraki,
Όσο πιο μεγαλειώδης, τόσο μεγαλύτερο το πένθος;)


@librarian.
Mάλλον πρέπει να ψάχνει κανείς πολύ!

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger