αποκαλόκαιρο...

Αν ο Σεπτέμβρης είχε μορφή θα είχε τη δική σου
Ήπιο και ήρεμο μικρό καλοκαιράκι
Σε χρώματα που βάφουν τη θάλασσα την ώρα που κολυμπάς
Την ώρα που θα αναδυθείς σαν μια Αφροδίτη του Σεπτέμβρη
Τη στιγμή που θα πλησιάσεις την άμμο και θα αφήσεις το αποτύπωμά σου
Όπως το άφησες και στις σκέψεις μου
Όταν εμφανίστηκες από το πουθενά μέσα από τη θάλασσα της ζωής
Και δεν λέει να σβήσει ακόμη...

"Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις. / Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους-μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις, γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα, ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες. / Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια Μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι. / Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει. / Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: χίλιοι τη χαίρονται-ένας την πληρώνει"
[Ντίνος Χριστιανόπουλος]