Tuesday, September 16, 2008

στιγμες


"Si 'sta voce te scelta ínt' a nuttata
Mentre t' astrigne 'o sposo tuio vicino,
statte scetata, si vuo sta scetata
ma fa' vele ca duorme, a suonno chino."
[Αν η φωνή αυτή σε ξυπνάει μέσα στη νύχτα
ενώ αγκαλιάζεις τον άντρα σου στο πλάι
μείνε ξύπνια, αν θές να μείνεις ξύπνια
αλλά κάνε πως κοιμάσαι, έναν ύπνο βαθύ.]
(Voce é notte, ναπολιτάνικο τραγούδι
Ε. Νικολάρντι & Ε. Ντε Κούρτις)
[Foto: Bernard Plossu]

Μέσα Σεπτέμβρη. Ο συνωστισμός & ο συγχρωτισμός αυξάνεται κατακόρυφα. Στους δρόμους, στις διασταυρώσεις στις υποχρεώσεις. Στα γραφεία, στα σχολεία, στα νοσοκομεία.
Το χρώμα ξεθωριάζει γρήγορα από το κορμί όπως και οι αναμνήσεις του καλοκαιριού.
Τώρα, ο καθένας όπως και οι περισσότεροι θα βρισκόμαστε αναγκαστικά, ανάμεσα σε άλλους με ...άλλους.

10 Comments:

At 16/9/08 20:04 , Blogger melian said...

Γιατί αναγκαστικά,Caesar;
Γιατί να είναι η μοναχικότητα επιλογή μας;
Προσωπικά μόνο σε στιγμές μεγαλης συναισθηματικής ευτυχίας δεν επιθυμώ να είμαι με άλλους.Συνήθως οι άλλοι χρωματιζουν με τη διαφορετικότητα τους τη ζωή μας.

Σημερα θα ψαξω εγω για ενα ποτο να μου ταιριαζει με τη νύχτα..την πανσέληνη :)

 
At 16/9/08 20:55 , Blogger Caesar said...

@elmelissa,
Είναι η μοναχικότητα μέσα στο πλήθος. Είναι η απουσία που καίει πάντα μέσα μας. Είναι οι μικρές κλεμμένες στιγμές της συναισθηματικής έντασης & ευφορίας που διαρκούν & φωτίζουν όπως οι αστραπές στη νύχτα...

Θα πιώ απόψε το φεγγάρι... :)

 
At 18/9/08 00:06 , Blogger prasino liker said...

Caesar για να ειμαι ειλικρινης και εμενα με ενοχλει να βρισκομαι αναγκαστικα αναμεσα σε αλλους με αλλους.
Εφαρμοσαι και εσυ αυτο που λεει ο Ζαν Μισελ Ζαρ
//Για να επικοινωνησουν οι ανθρωποι θελουν ησυχια//

 
At 18/9/08 19:40 , Blogger amFenster said...

Υπέροχο το Voce é notte, το υιοθέτησα!
Στα περί μοναξιάς απαντά ο Ν.Α.Ασλάνογλου:
«…η αγωνία που φέρνει η μοναξιά δίπλα στον άλλο, η μοναξιά
μέσα στον άλλο, η μοναξιά μέσα στο πάθος του άλλου.
Όλα τελειώνουν στο τελευταίο σύνορο
χαμηλώνουν τα φώτα στο θάλαμο και σβήνουν
οι σιγανές πατημασιές. Προσευχηθείτε
για τις σκοπιές που αγρυπνούν.»

Παράκληση: μπορώ να μάθω από ποιάν έχουμε τη χαρά να ακούμε το Sound of Silence όσο φιλοξενούμαστε σε τούτον εδώ το χώρο;

 
At 18/9/08 22:46 , Blogger Caesar said...

@ prasino liker,

«Oxygen» και Ζ. Μ. Ζάρ. Καταπληκτικό μουσικό έργο, άφησε εποχή!

Δεν νομίζω να χρειάζεται μόνο ησυχία. Η επικοινωνία δεν επιτυγχάνεται πάντα με όλους τους ανθρώπους, κάπου χάνεται το "σήμα".
Καμιά φορά επικοινωνείς & με το βλέμμα, για να μην πω με τηλεπάθεια:)

Υπομένουμε την αναγκαστική συμβίωση ή διαβίωση πιό εύκολα όταν υπάρχει & μια επικοινωνία κοντινή ή μακρινή, γραπτή ή προφορική, μεγάλη ή μικρή κλπ, με πρόσωπα που για διάφορους λόγους μας καταλαβαίνουν & τα καταλαβαίνουμε καλύτερα, από τους επι καθημερινή βάση διαβιούντες επαγγελματικά/κοινωνικά...

Επικοινωνώ άρα υπάρχω:)






@ amfenster ,
Να το υιοθετήσεις, & εμένα ευχαρίστως αν θέλεις:)


"Δε θα ξεχάσω αυτό το φέγγος στο σταθμό.."
Άνθρωποι σαν τον Ν.Α. Ασλάνογλου ήταν σαν άγγελοι που έπεσαν κατά λάθος στη γή!
"Πρίγκηπας!"





Η μελωδική φωνούλα που ερμηνεύει τον ήχο της σιωπής ανήκει στην Emiliana Torrini. Περισσότερα για την ίδια υπάρχουν εδώ:

http://www.avopolis.gr/reviews/default.asp?ID=2446

http://www.athens24.gr/going-out/music/music-reports/news_detail.html?id=251




Πολύ ευχάριστη έκπληξη η παρουσία σου!

 
At 20/9/08 01:28 , Blogger Ευτυχία said...

καμιά μοναξιά. κανένας μόνος. μοναχικός ίσως.
άλλωστε ποιά να ναι η δουλειά των υπολοίπων?

Caesar νομιζω πως απο το προφιλ σου λειπει μια διευθυνση mail....


καληνύχτα.

 
At 21/9/08 16:39 , Blogger Caesar said...

@ monaliza ,

Όλα χρειάζονται σε μια καλή δοσολογία :)

 
At 21/9/08 20:11 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

Θυμάμαι τον πατέρα μου να λέει,σε στιγμές που ήμαστε αναγκαστικά ανάμεσα σε πολύ πλήθος για διάφορους λόγους(δεξίωση,ομιλία,συνέδριο,κηδεία,γάμο,κλπ)"να πλύνουμε τα χέρια μας και το πρόσωπό μας,παιδιά,να φύγει η ανθρωπίλα!")και αισθανόμουν περήφανη που ήμουν κόρη του.
Καλησπέρα,Καίσαρα.

 
At 22/9/08 12:59 , Blogger Caesar said...

@ όλα θα πάνε καλά...
Πολύ μεταφορικό!
Βέβαια υπάρχουν κι ευχάριστες περιπτώσεις, πχ όταν μέσα σ' αυτό το πλήθος τυχαίνει να παρευρίσκεται & κάποιο αγαπημένο πρόσωπο;))

Να περνάς καλά.

 
At 20/12/09 00:06 , Anonymous Anonymous said...

Τυχαία μπήκα εδώ,ψάχνοντας για ΟFSOR.Μου αρέσει πολύ αυτή σας η επικοινωνία.Η κόρη μου σπουδέζει ANIMATION.Εχει φτιάξει,λοιπόν ενα βιντεάκι σχετικό με την επικοοινωνία μέσω ηλ.υπολογιστή.Συναντιούνται κάποτε και δεν έχουν να πουν τίποτα.Φευγουν γυρίζουν σπίτια τους,το σκέφτονται λίγο και αρχίζουν πάλι την επικοινωνία τους μέσω υπολογιστή.
Γιατί όμως έχει ατονίσει η επικοινωνία σας;

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger