Flying Dutchman
Το μυαλό δεν μπορεί να κρατά δεμένες τις σκέψεις.
Τα σχοινιά λύνονται. Οι άγκυρες ανεβαίνουν. Οι αναμνήσεις κόβονται;
Ανοίγουν πανιά κι ο αγέρας τις ταξιδεύει πάνω στα κύματα.
Μια fata morgana θα μας συναντά σε κάθε μας ταξίδι, και, οι Σειρήνες θα μας μαγεύουν με τον ήχο τους. .
Έπρεπε τότε κι εγώ να δεθώ στο κατάρτι όπως ο Οδυσσέας.
Τώρα όμως αιώνια ταξιδεύω σαν τον καταραμένο Ολλανδό...
"Χρυσέ της ζωής αγέρα γιατί δεν φτάνεις ως εμάς;"
2 Comments:
"Κάποτε δεν είναι παρά μια λάμψη πίσω απ’ τα βουνά – κει κατά το μέρος του πελάγου. Κάποτε πάλι ένας αέρας δυνατός πού άξαφνα σταματάει όξω απ’ τα λιμάνια. Κι όσοι νογούν, το μάτι τους βουρκώνει."
Καλοκαίρι χωρίς κάτι από Ελύτη γίνεται ;
;) Όχι, πες μου.
Εύχομαι να μην ταξιδεύεις σαν τον καταραμένο Ολλανδό,Caesar. Αλλά το καλοκαίρι σου να βρεθείς σε όμορφες ακτές και καλοτάξιδες θάλασσες. Νομίζω πως το σεντούκι των αναμνήσεών μας γεμίζει κυρίως από καλοκαίρια.
Καλό καλοκαίρι!
Aν μου το διάβαζες / απήγγειλες καταμεσής στο πέλαγο ….. ;)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home