στην ακτή...

"Μια ώρα μόνο να σε δω κι αυτό μου φτάνει / να συνεχίσω την αδιάφορη ζωή μου

αφού δεν είσαι εδώ αγάπη μου μαζί μου
Μια λέξη μόνο να 'ξερες απλά τι κάνει / Τι φέρνει πίσω πόση δύναμη μου δίνει /  
Ελπίδες, να σωθώ απ' του μυαλού τη δίνη.

Έλα κύμα πάρε με / και μες την αγκαλιά της πάλι βάλε με / Έλα κύμα και βοριά
το σώμα της στεριά μπροστά της βγάλε με /  
Μα αν αυτή μ' απαρνηθεί σε πέλαγο βαθύ, ναυάγιο άσε με.

Μια, στιγμούλα μοναχά μέσα στο χρόνο / να μου τη δώσεις την απόσταση να σβήσω
κι ύστερα αν θες πάλι την πόρτα σου θα κλείσω / 
Μοιάζουν όλα απόψε σαν σκηνή από φόνο
θα μ' εξοντώσεις το ξέρω όπου και να πάω / στο ρεύμα της καρδιά σου κόντρα προχωράω

Έλα κύμα πάρε με / και μες την αγκαλιά της πάλι βάλε με...."

[ Γ. Θεοφάνους]

Τα έχει όλα, μέσα σε λίγες πυκνές γραμμές. Κάθε λέξη ταξιδεύει στο κύμα της ψυχής του, που έρχεται και φεύγει. Σαν το κύμα που φθάνει μέχρι την ακτή του πόθου του και επιστρέφει για να ξανάρθει πάλι και πάλι...