παραλληλες ζωες

Ο Νοέμβρης έχει ήδη διαλέξει τα χρώματα του, κι εκείνη τα δικά της.
Τα βήματα της ακολουθούν τους νοτισμένους δρόμους της μοναξιάς της. Δρόμοι, αναμνήσεις, πεσμένα φύλλα, αναδεύονται και ζωντανεύουν για λίγο στο πέρασμά της. Συνεχίζει περπατώντας πάνω στις γυαλιστερές πλάκες του πεζόδρομου ανάμεσα στις σκέψεις της και στις δενδροστοιχίες. Μοιράζει το χρόνο της, άρα και τη ζωή της, ανάμεσα στην καθημερινότητα της, αλλά και την διαφορετικότητα που αναβλύζει από μια νέα παρουσία στο περιβάλλον της. Νιώθει να χάνει κάπως τον έλεγχο των συναισθημάτων και αυτό είναι που την ανησυχεί αλλά και την έλκει. Ο δρόμος της φθάνει στο τέλος για σήμερα κι ένας άλλος αρχίζει, παράλληλα.