αιθαλομιχλη

Κάθε βράδυ, και νύχτωνε νωρίς αυτήν την εποχή, κοιτούσε τα φώτα της πόλης. Η ομίχλη, η υγρασία, η αιθάλη έκαναν την ατμόσφαιρα ορατή, σχεδόν χειροπιαστή έτσι όπως φωτίζονταν κάθε βράδυ, σε κάθε δρόμο σε κάθε σταυροδρόμι. Εκεί όπου σμίγουν και χωρίζουν οι ζωές μας. Οι ανεπαίσθητες σταγόνες της βροχής που άρχιζαν να πέφτουν του θύμισαν το "Rain and tears are the same..." όπως το τραγούδησαν κάποτε κάποια μεγαλύτερα παιδιά απο τον  ίδιο, οι ¨Aphrodite's Child".
Ανέβασε καλά τον γιακά του κι έσφιξε το κασκόλ του συνεχίζοντας το περπάτημα.
Η βραδυνή ομίχλη τον μετέφερε σε άλλες εποχές, όπως τον πρωταγωνιστή στην υπέροχη ταινία του Γούντυ Άλεν: ¨Μεσάνυχτα στο Παρίσι" .