ταξιδιωτες του χρονου

Πάλι δεν πρόλαβα να σου γράψω όσα ήθελα, να σου πω εκεινα που ήθελα και να μοιραστώ λίγο το χρόνο μαζί σου. Όμως πάλι ο χρόνος με πρόλαβε χωρίς καμιά υποδιαίρεση για μας. Πάλι νιώθω πως έφαγα τη σκόνη του. Πάλι μου βγάζει τη γλώσσα και γελάει μαζί μου. Στο παρα πεντε. Αλλά ποιός άλλος φταίει. Μήπως εμείς δεν τον δημιουργήσαμε για να τον ελέγχουμε και τωρα μας ελέγχει εκείνος. Κι όμως καποια στιγμή θα είναι η δική μας στιγμή. Θα τον κρατήσουμε για λίγο ανάμεσα στα χέρια μας, στα χείλη μας, έτσι όπως θα είναι ενωμένα. Εκεί στη ρωγμή του χρόνου. Θα σταματήσουν τα ρολόγια. Κι εκείνος τότε θα "παγώσει". Θα τον αλλάξουμε τα φώτα. Ά ρε χρόνε αλήτη. Θυμάσαι στο "Ιntestellar", έτσι κι εμείς θα επιβραδύνουμε την ηλικία μας στο χωροχρόνο. Και θα κρατήσουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.