τελετουργικο

Τελείωνε το διάβασμα από ένα βιβλίο του Μπενεντέττο. Κόντευε να τελειώσει κι η μέρα. Το αχνοκόκκινο ίχνος του ήλιου αργόσβηνε στον ουρανό, έξω από το παράθυρό του, στη δύση του. Τι περίεργο να τελειώνει το φως της μερας μέσα σε λίγα λεπτά έπειτα απο μια πολύωρη ημερήσια διάρκεια. Ας είναι, αυτή είναι άλλωστε η γεωμετρία του σύμπαντος. Αισθάνθηκε την ανάγκη να πιεί κάτι κι ετοίμασε ένα τσάι ρίχνοντας και λίγη κανέλλα κι όπως την ανακάτευε, οι κόκκοι της διέγραφαν το σχήμα ενός γαλαξία στην επιφάνεια του τσαγιού. Το πήρε και κάθισε διαβάζοντας τις τελευταίες σελίδες με το τελευταίο φως της μέρας.
"Αποτραβήχτηκα ακόμα περισσότερο. Ήθελα να μη γνωρίσει τύψεις: αν με έσβηνε απ' το μυαλό της, δεν θα ανακάλυπτε ποτέ πως δεν είχε πίστη σε μένα. Δεν ξέρω φυσικά αν θα είχαμε μέλλον μαζί, επειδή πιστεύω πλέον ότι όταν παντρεύεται κανείς έναν άνθρωπο, αυτός αργότερα αλλάζει  και συχνά παύει να είναι αρεστός ή να αρέσει με τον ίδιο τρόπο. Άλλες φορές νομίζει πως παντρεύεται κάποιον, στην πραγματικότητα όμως παντρεύεται τα νιάτα αυτού του κάποιου και τα νιάτα δεν διαρκούν..."
[Αντόνιο Ντι Μπενεντέττο "Οι αυτόχειρες"]
Κόντευε να τελειώσει κι η μέρα. Η μέρα που άρχιζε ήδη να μεγαλώνει και πάλι.