περιπλανηση
Μαζεψε τα ρεπό της ζωής του κι άνοιξε την πόρτα της καρδιάς του.
Το κρύο δεν τον εμπόδισε ν'ανέβει στη μηχανή του και να χαθεί στην παγωμένη αγκαλιά της χειμωνιάτικης νύχτας.
Ο θορυβος απο την εξάτμιση καθώς απομακρύνονταν έγινε ένα με τον θόρυβο του αέρα "...the answer my friend is blowing the wind.." και δυνάμωσε τον ήχο των ακουστικών του.
4 Comments:
χμμμ... ταξίδι στον άνεμο λοιπόν... ;) Εξάλλου αυτό δεν κουβαλά την ουσία? Και όχι τόσο ο προορισμός ;)
Ας πουμε ότι ο προορισμος είναι το κινητρο' για κάθε είδους ταξιδι;)
Κι ας θυμηθουμε λιγο και τον Αντονιο Ματσαδο αγαπητή συνοδοιπόρισα,
"...caminante, no hay camino,
se hace camino al andar..."
(...διαβάτη δεν υπάρχει δρόμος,
ο δρόμος γίνεται βαδίζοντας...)
Πολύ ωραίο. Νομίζω πως έχω ερωτευτεί μια τέτοια φωτό...
Πράγματι, librarian υπάρχει μια αρμονία στην κίνηση και στην ισορροπία του αναβάτη.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home