νυχτερινο μονοπατι

Η νύχτα τον βρήκε να κάθεται ακόμη χωρίς ναχει ανάψει κανένα φως στο δωμάτιο του, αφήνοντας έτσι να περνάει ανενόχλητα από το παράθυρο η νυχτερινή ανταύγεια της πόλης μαζί με τους καθημερινούς θορύβους της. Οι νύχτες του Δεκέμβρη του φαίνονταν ατέλειωτες. Σαν εκείνα τα ράθυμα αμερικάνικα τρένα με τα πολλά βαγόνια που περνούν και περνούν για αρκετή ώρα ενω περιμένεις σε κάποια διάβαση και νομίζεις ότι ο συρμός δεν θα τελειώσει ποτέ. Η καύτρα του τσιγάρου του, σαν φάρος έδινε το στίγμα του στο ημίφως, κι ο καπνός σκέπαζε σαν ομίχλη την φωτεινή οθόνη του υπολογιστή του μεσα σ' εκείνη την μοναχική ώρα που αρχίζει το μακρύ νυχτερινό ταξίδι. Πλησίασε στο παράθυρο ρίχνοντας μια ματιά έξω. Οι δρόμοι ήταν πλέον έρημοι, η νύχτα και το κρύο είχαν μαζέψει και τους τελευταίους. Συνέχισε να γράφει στον υπολογιστή του κάτι σαν, νυχτα είναι θα περάσει.
frangil
"..For all those born beneath an angry star
Lest we forget how frangil we are..."