ομορφη πολη

Ανοίγω νωχελικά την είσοδο στο μικρό καφέ των τεχνών αφήνοντας έξω το συννεφιασμένο απόγευμα να το πάρει η νύχτα που έρχεται ξοπίσω μου. Ελάχιστοι θαμώνες γύρω από τα τραπεζάκια τους, απολαμβάνουν την απαλή μουσική από τα ηχεία και την ήρεμη κουβεντούλα τους. Κάθομαι στη θέση μου, βγάζοντας το μπουφάν, την εφημερίδα, το κινητό κι ένα μικρό κομπολογάκι κι αφήνω το βλέμμα μου να περιπλανηθεί λίγο στον συμπαθητικό χώρο και στους πίνακες που πάντοτε θα φιλοξενεί από κάποιον καλλιτέχνη. Η ευχάριστη μουσική κατακλύζει σιγά σιγά το μυαλό μου και το φωτεινό χαμόγελο της Ιωάννας που έρχεται για την παραγγελία, μου φτιάχνει ακόμη περισσότερο τη διάθεση. Της λέω ότι προτιμώ τσάι πράσινο απόψε και ανοίγω να ξεφυλλίσω την εφημερίδα όταν σε λίγα λεπτά, πάνω από την απλωμένη σελίδα ξεπροβάλει πάλι το χαμόγελο της Ιωάννας μεταφέροντας το σερβίτσιο του τσαγιού με το απαραίτητο κέικ.
-Ιωάννα, αισθάνομαι για λίγο σαν να βρέθηκα σε κάποιο τεϊοποτείο της Άπω Ανατολής με μια όμορφη & πρόσχαρη γκέισα να με περιποιείται & το χαμογελό της έγινε ακόμη πιο φωτεινό!
Διαβάζω για λίγο ακόμη την εφημερίδα και παρατηρώ πόσο άνετα & γρήγορα κινείται ανάμεσα στα τραπέζια η Ιωάννα για να εξυπηρετήσει τους θαμώνες. Σε λίγο φθάνει κι ο φίλος μου για την κουβεντούλα μας στα επίκαιρα θέματα, καλλιτεχνικά, κοινωνικοπολιτικά για την πορεία του κόσμου μας και τα λοιπά, μα η Ιωάννα κάνει τη διαφορά!
Η μουσική δυναμώνει, τα φώτα χαμηλώνουν, κι οι παρέες μεγαλώνουν
"όμορφη πόλη φωνές μουσικές / απέραντοι δρόμοι, κλεμμένες ματιές / η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν / η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν..." [Γ. Θεοδωράκης]