Κυματισμοί.....

 

Πάλευε και σήμερα με τα κύματα, κολυμπώντας στην ζεστή αγκαλιά της θάλασσας.......

Τεράστιες ρευστές αγκαλιές τον ανεβοκατέβαζαν στροβιλίζοντας  το σώμα του, μαζί με τις ριπές του ανέμου. Κολυμπώντας όλο και πιο μέσα, απομακρύνονταν από την ακτή κι αφήνονταν στα κύματα να τον λικνίζουν.

Aνάμεσα στο αεικίνητο υγρό στοιχείο και στην ταλάντωση των ορμητικών κυμάτων προσπαθούσε να ξεφύγει από την ακλόνητη ανάμνησή της. Τι μάταιος κόπος. Τα κύματα τα δάμαζε πιο εύκολα και τα απολάμβανε. "Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγείς.." έγραψε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος κι εκείνος το αντέστρεψε: "ο έρωτας είναι σαν τη θάλασσα: μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγείς". 

Ένιωθε όμως ότι κάποια στιγμή, σαν τον Οδυσσέα θα φθάσει στο νησί των Φαιάκων ναυαγός, γυμνός, εξαντλημένος κι εντελώς μόνος...

 

"Sapore di sale, sapore di mare

che hai sulla pelle, che hai sulle labbra

quando esci dall'acqua e ti viene a sdraiare

vicino a me.... vicino a me.........