αχρονο
Ετσι, ξαναπερνωντας τυχαια απο τα ιδια μερη και τους δρομους της πολης, η μνημη δονειται, κλονιζεται κι επανερχεται παλι ανεξελεγκτα, και καταλαμβανει τον χωρο και τη σκεψη οπως οταν ησουν παρων.
Καλυτερα να επαιρνες μαζι σου, ολα: τοπους και δρομους που περπατησαμε μαζι, πλατειες και σπιτια που καθησαμε μαζι, για να μην υπαρχει κατι με το αποτυπωμα σου...
posted by Caesar @ 10/27/2013 12:00:00 AM
6 Comments
6 Comments:
Μεγάλο βάσανο αυτά τα...αποτυπώματα. Και έχουν την ιδιότητα να ζωντανεύουν μέσα στο νου ολόκληρες σκηνές ζωής απο την αρχή, σαν πλάνα μια ταινίας που δεν τελειώνει. Πολλές φορές βέβαια σκέφτομαι, ότι καλώς είναι εκεί- αναπόφευκτα!- για να υπενθυμίζουν ότι ΖΕΙΣ ακόμη, γιατί πολύ απλά θυμάσαι! Δύο όψεις, ένα νόμισμα...;)
Πραγματι, k/v μου, καποιες φορες αναρωτιεμαι πως θα ηταν η ζωη μας χωρις την μνημη. Καλυτερα ή χειροτερα; Μαλλον χειροτερα. Εκτος, αν υπαρχει επιλεκτικη μνημη! Αλλά οπως σημειωνεις, ολα εχουν δυο οψεις.
Και το νομισμα δεν πεφτει παντα απο την ιδια οψη;)
Κάποια στιγμή θα πάψει να πονάει το αποτύπωμα. Κάποια στιγμή, η θύμηση θα φέρνει μόνο χαμόγελο. Και τότε δε θα υπάρχει η ανάγκη να φύγουν οι τόποι και οι δρόμοι, οι πλατείες και τα σπίτια. Τότε απλά θα χαρείς που δεν τα πήρε , που ευτυχώς συνεχίζουν να υπάρχουν εκεί έξω... :)
Γηινο αερικο, στον στιχο 462 της Αινειαδας, ο Βιργίλιος γραφει: "sunt Lacrime rerum et menten mortalia tangunt" (Υπαρχουν δακρυα για τα πραγματα που παρακινουν το νου) Η γενικη του πληθυντικου rerum (των πραγματων)ερμηνευτηκε απο καποιους μελετητες με την εννοια οτι και τα ιδια τα πραγματα δακρυζουν.
Βεβαια εδω κανω μια προσωπικη "προσαρμογη" του Lacrime rerum, του γνωστού στιχου του Λατινου ποιητη που αφορουσε την ενατενιση απο τον Αινεια, μιας τοιχοχραφιας απο τη μαχη της Τροιας που τον συγκινησε βλεποντας τους θανατους των φιλων του και συμπατριωτων του.
Σ'ευχαριστω για τα καλα σου λογια:)
'Εδωσα διαφορετική ερμηνεία στο κείμενό σου, γι' αυτό άλλωστε και το σχόλιό μου ήταν ατυχές... Βλέπεις, καμιά φορά, οι προσωπικές εμπειρίες του καθένα, τον ξεπερνούν και δεν τον αφήνουν να αντιληφθεί ένα άλλο νόημα, διαφορετικό από αυτό που σκέφτηκε...
Σ' ευχαριστώ για την επεξήγηση.
Εύχομαι να είσαι καλά!
Τα κειμενά μου "δέχονται" συνήθως πολλές ερμηνειες, οπότε & το σχόλιο σου ειναι εντός πλαισίου & καθόλου ατυχές.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home