nonstop

 O Σεπτεμβρης τρεχει με χιλια, μ' εχει προσπερασει κι εγω τρωω τη σκονη του. Η εποχη μετακομισε. Ξεφορτωνω ακομη καλοκαιρινες οικοσκευες. Οι μερες μικραινουν αλλα οι αποστασεις παραμενουν ιδιες. Λιγοτερο φωτισμενες απο τον ηλιο και περισσοτερο πλεον απο τις καθε ειδους αναλαμπες.

"Παιξαμε το Στοιχημα. Και το κερδισαμε. Οχι διχως απωλειες, παντως το κερδισαμε. Απο τη μια, ο δρομος των συμβασεων, της καθημερινης συντριβης που θελει να περνιεται για βολη, ανεση, διευθετηση, τακτοποιηση, ασφαλεια. Ο θανατος σε δωδεκα ατοκες δοσεις, ξανα και ξανα, αεναως, ισαμε το αδοξο τελος της διαδρομης. Απο την αλλη, η προσπαθεια να πραγματωσεις το προγραμμα της μοντερνας ποιησης στο πεδιο της καθημερινης ζωης, [...... ] Παιξαμε το στοιχημα. Δεν ακουσαμε παρα μοναχα εκεινη την προτροπη του Ρεμπω, << να επινοησουμε τον Ερωτα εκ νεου>>, και τις τοσο νουνεχεις παραινεσεις του Μπετον, ν' αλλαξουμε τη ζωη, να παρουμε τους δρομους, ν' ανακατεψουμε την τραπουλα ξανα, να μη δεχτουμε τους κανονες του επιβεβλημενους, αλλα να επινοησουμε δικους μας και, αν τα καταφερουμε, να τους επιβαλλουμε. [........] Παιξαμε το στοιχημα. Αγαπησαμε και αγαπηθηκαμε. Αγαπαμε και μας αγαπανε. Θα αγαπησουμε και θα μας αγαπησουν. Πολυ. Γιατι φορεσαμε κι εμεις τα καθαρα ρουχα του αγερα, γιατι γιναμε κι εμεις συννεφα με παντελονια, γιατι καψαμε τις γεφυρες απο πολυ νωρις, γιατι ξερουμε να χαμογελαμε ακομα κι οταν κυλανε καυτα δακρυα απο τα γαλαζια ανθη που ειναι τα ματια μας........."

[Γ. - Ι. Μπαμπασακης]