εντυπωσεις & αναγνωσεις...
-Τον πρόσεξες όμως;
-Ναί. Ο Σαρντέν δεν ήταν κακός ζωγράφος με τον τρόπο του. Η μητέρα μου τον εκτιμά πολύ. Όσο για μένα, πάντα μου άρεσαν οι νεκρές φύσεις του..
-Μόνο αυτή τη σημασία έχει για σένα; Εμένα μου ραγίζει την καρδιά.
-Αυτό; φώναξε ο Τσάρλυ ξαφνιασμένος. Ένα καρβέλι ψωμί κι ένα μπουκάλι κρασί; Φυσικά είναι πολύ καλά ζωγραφισμένο.
-Ναί, έχεις δίκιο. Είναι πολύ καλά ζωγραφισμένο. Είναι ζωγραφισμένο με αγάπη και συμπόνοια. Δεν είναι μόνο ένα καρβέλι ψωμί και μια μπουκάλα κρασί, είναι ο άρτος της ζωής και το αίμα του Χριστού, μα όχι μακριά απ' αυτούς που πεινούν και διψούν, ούτε μοιρασμένα σαν ελεημοσύνη από τους παπάδες σε ορισμένες περιστάσεις. Είναι η καθημερινή μερίδα των ανδρών και των γυναικών του μόχθου' είναι τόσο ταπεινά, τόσο φυσικά, τόσο φιλικά' είναι το ψωμί και το κρασί του φτωχού, που δε ζητάει παρά μόνο να τον αφήσουν να τα γεύεται ειρηνικά, να του επιτρέπουν να δουλεύει, και να τρώει την τροφή του ελεύθερος. Είναι η κραυγή του περιφρονημένου, και του αποδιωγμένου. Σου λέει πως οποιαδήποτε κι αν είναι τα αμαρτήματά τους, οι άνθρωποι έχουν καλή καρδιά. Αυτό το καρβέλι το ψωμί και αυτή η μπουκάλα με το κρασί είναι σύμβολα της χαράς και της λύπης των αδύναμων και των ταπεινών. Ζητούν το έλεος και τη στοργή σου. Σου λένε πως η ζωή είναι σύντομη και σκληρή και το μνήμα κρύο και έρημο. Δεν είναι μόνο ένα καρβέλι ψωμί και μια μπουκάλα κρασί. Είναι το μυστήριο της ανθρώπινης μοίρας στη γη' η λαχτάρα του, για λίγη φιλία και για λίγη αγάπη, η ταπείνωση και η καρτερία του, όταν βλέπει, πως κι αυτές ακόμη του τις αρνιούνται..."
Βέβαια τα προβλήματά μας ως ανθρωπότητα, είναι πιό σύνθετα και περίπλοκα ή τουλάχιστον έτσι τα καταφέραμε, αλλά η οπτική του καλιτέχνη, του φιλόσοφου, θα είναι πάντα διαφορετική από ότι του τεχνοκράτη...
Θα είχε ενδιαφέρον όμως να συνυπήρχαν στο ίδιο μυαλό πολλές και διαφορετικές τάσεις, αλλά μάλλον είναι αδύνατον. Υποθέτω πως κάθε κλίση απαιτεί την αποκλειστικότητα ή το συντριπτικό ποσοστό αφοσίωσης, από κάθε μυαλό για να αποδώσει τα μέγιστα στον τομέα της.
Το απόσπασμα είναι από το, μάλλον αυτοβιογραφικό βιβλιο του Σώμερσετ Μωμ, "διακοπές στο Παρίσι" σε μια επισκεψη τους στο Λούβρο με τη φίλη του, Λύντια, η οποία προσπερνώντας όλους τους διάσημους ζωγράφους της εποχής, θαύμαζε έναν μικρό πίνακα του Σαρντέν.
posted by Caesar @ 1/29/2011 09:41:00 AM
17 Comments
17 Comments:
Το βιβλίο το είχα διαβάσει πριν πάω Παρίσι. Μου είχε αρέσει αρκετά τότε. έδινε μία άλλη νότα από τη ζωή της πόλης (φυσικά και το απόσπασμα δεν το θυμάμαι πια)...
@δείμε, υποθέτω πως το συγκεκριμένο κομμάτι αναφέρεται στα απλά καθημερινα πράγματα που έχει ανάγκη ο άνθρωπος. Εκτός αν τα θεωρούμε πλέον ξεπερασμένα. Αλλά δεν το βλέπω, παρ' ότι πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που το έγραψε ο Σ.Μ.
Η ζωή είναι σύντομη και αναμφίβολα κουβαλάει το μυστήριο της ανθρώπινης μοίρας στη γη...Ξεπερνιέται ποτέ αυτό?
*Παρίσι...Λατρεμένο απο μακριά, γιατί απο κοντά δεν το βλέπω να το θαυμάζω...
@k/v, έλεγα πως, εκπολιτιζόμενοι θα ξεπερνούσαμε αρκετά προβλήματα, αλλά μάλλον έχουμε αρκετό δρόμο ακόμη.
Παραμένει πόλος έλξης, ναι! Ας μας ταξιδέψει ο Αznavour με το:
La bohème,.!!
στο εργο καθε καλλιτεχνη, ειτε προκειται για πινακα, ειτε γλυπτο, ειτε βιβλιο, βλεπουμε παντα τα οσα εμεις θελουμε, τα οσα εχουμε μεσα μας
το τι ειχε αυτος κατα νου ειναι μια αλλη ιστορια..
Κάθε πορτρέτο είναι του δημιουργου καλλιτέχνη, ή αυτού που ποζάρει;)
Caesar, όπως πολύ σωστά παρατηρείς, άλλο το μυαλό και η οπτική του καλλιτέχνη κι άλλη του τεχνοκράτη. Πάντως, είναι πολύ καλό που δε συνυπάρχουν στον ίδιο άνθρωπο αυτές οι τάσεις. Φαντάζεσαι το αποτέλεσμα;
@ teleytaios,
Ενας συνδυασμός καλλιτέχνη & τεχνοκράτη είναι ίσως ο αρχιτέκτονας!
π.χ. ντα Βίτσι, Γκαουντί, Λε Κορμπιζέ, Άρης Κωνσταντινίδης, Δ. Πικιώνης κ.α. έχουν δώσει πολύ καλά αποτελέσματα.
Σωστά, δεν το σκάφτηκα έτσι. Έχεις δίκιο. ;)
caesar περιεργα μου το θετεις
το εργο ειναι σαφως του καλλιτεχνη, γιατι το αποτελεσμα, συνηθως δεν εχει καμμια σχεση με την πραγματικοτητα
καλημερα
"Είναι το μυστήριο της ανθρώπινης μοίρας στη γη' η λαχτάρα του, για λίγη φιλία και για λίγη αγάπη, η ταπείνωση και η καρτερία του, όταν βλέπει, πως κι αυτές ακόμη του τις αρνιούνται..."
Την μοναξιά της άρνησης είδα στον πίνακα εγώ και πριν διαβάσω το απόσπασμα
πολύ μοναξιά ..
@teleytaios,
αλλά και στο χώρο σχεδίασης αυτοκινήτων όπως ο Άλεκ Ισσιγόνης, (Morris Minor και Austin Mini) και ο Α. Ζαπατίνας (Φίατ & Αλφα Ρομέο) και φυσικά ο Andrea Pininfarina της παγκοσμίου φήμης ιταλικης εταιρείας σχεδιασμού αυτοκινήτου (Ferrari - testarossa )
Τί γίνεται όμως με τους ηγέτες;
Αν υποθέσουμε ότι είναι δυνατή κάποια συνύπαρξη έστω με φιλοσοφικά ή καλλιτεχνικά ψήγματα, δεν πρέπει να υπήρξαν αρκετοί. Από τον Μάρκο Αυρήλιο & τον Ιουλιανό μέχρι τις μέρες μας, τον Βάτσλαβ Χάβελ πολιτικός, συγγραφέας και δραματουργός.
@❤
Με αφορμή το πρώτο σου σχόλιο, έθεσα ως προβληματισμό μια διατύπωση του ευφυούς Ο. Ουάιλντ:
«Κάθε πορτρέτο που γίνεται με την έμπνευση του ζωγράφου, είναι το πορτρέτο του καλλιτέχνη και όχι αυτού που ποζάρει.»
αλλά το καλλιτεχνικό σου αντανακλαστικό ή ένστικο, βρίσκει πάντα το σωστό μονοπάτι;)!
@meggie,
Eσύ, λίγα βλέπεις πολλά καταλαβαίνεις:))
Πολύ ή λίγο μοναξιά νομίζω ότι έχει κι αυτή τα θετικά της!
για, να μας επαναφέρει στην τάξη, ο μεγας αλεξανδρινος:
" Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική. "
//Eνας καλλιτεχνης εχει παντα κατι να προσφερει .Αν μενουμε διψασμενοι ειναι εξαιτιας της δικης μας αδυναμιας να το εκτιμησουμε.Για τον δεκτικο θεατη ενα αριστουργημα αποτελει μια ζωντανη πραγματικοτητα με την οποια τον δενουν τα δεσμα της συντροφικοτητας.Οι καλλιτεχνες ειναι αθανατοι γιατι οι αγαπες και οι φοβοι τους ξαναζουν αεναα μεσα μας.//
Αποψη Ιαπωνα τεχνοκριτικου.
Ακριβώς αυτό Likeraki, ο δεκτικός θεατής ή αναγνώστης θα πάρει, θα νιώσει τα δεσμά της συντροφικότητας που εκπέμπει ενα αριστουργηματικό έργο.
- μου θύμισες τον Ιάπωνα από την "κομψότητα του σκαντζόχοιρου"
και, πηγαίνοντας πιο πέρα, στην καθημερινότητά μας, ας θυμηθούμε και τον e.e.cummings, όπως συνδυάζει ο ίδιος τη ζωή με την τέχνη:
"Life is a matter
of being born;
but Art is a question
of being alive"
[Ζωή σημαίνει
να έχεις γεννηθεί'
αλλά τέχνη να είσαι
ζωντανός]
Πιστεύω κι εγω στην δύναμη που κρύβεται όταν μπορείς να κοιτάζεις τον κόσμο όσο πιό σφαιρικά μπορείς συνδυάζοντας διαφορετικές όψεις της ανθρώπινης αντίληψης,όπως ανέφερες Caesar. Οσο για ένα έργο Τέχνης νομίζω πως αξίζει να το αφήνουμε στο Φως ,χωρίς εξηγήσεις,που συνηθως εκφράζουν την συγκεκριμένη δική μας κατανόηση .Οι αναλύσεις όσο σωστές κι αν είναι του προσθέτουν ένα "βάρος" και του στερούν ένα σημαντικό μέρος της "αθωότητάς"του ,και της δικής μας αθωότητας όταν το αντικρύζουμε
@ penny
Δεν ξέρω αν είναι δύναμη, αλλά περισσότερο θα έλεγα, σοφία, κατανόηση, αντικειμενικότητα & αλληλεγγύη, για καλυτερη συμβίωση & ποιότητα ζωής.
Τί θάλεγες για τον τρόπο που βλέπει την τέχνη ο Eντγκάρ Ντεγκά.:
"Τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις. Είναι αυτό που κάνεις τους άλλους να δουν."
Η λέξη δύναμη, σαν αντίθετη της αδυναμιας,αδυναμίας να αντιληφθούμε πιό σφαιρικά , κρύβει όσα ανέλυσες πολύ σωστά Caesar.
Οσο για την άποψη του Ντεγκά μ αρέσει κι αυτή και θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλές ακόμα..όπως αυτή του Στρατή Δούκα απο το "Εις εαυτόν"
"Εργο που δεν γίνεται απο έρωτα πρός το έργο γεννιέται νεκρό.Δεν υπάρχει έργο τέχνης ούτε ερωτας έργου, όπου δεν υπάρχει αφιλοκέρδια .Αυτό το αφιλόκερδο είναι η αρετή και η ποιότητά του"
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home