Καθε μερα εχει τ' ονομα σου ...Σοφία

 

     

 Οι μερες που περναει μαζι της ειναι βασανιστικες γιατι τελειωνουν γρηγορα.
Οι ωρες τρεχουν τον χρονο, κι η εβδομαδα χανεται πριν καλα καλα ξεκινησει.
Οι μερες δεν του φθανουν. Οι ωρες γινονται σχεδον λεπτα, δευτερολεπτα,
νερακι που κυλαει, αμμος που χυνεται μεσα απο τα χερια του.
Μια κλεψυδρα η καθε μερα που χανεται μαζι της μεχρι να ξημερωσει η επομενη.
Καθε μερα παιρνει τ' ονομα της. Δεν είναι πια η Δευτερα, η Τριτη,
η Τετάρτη, η Πεμπτη, η Παρασκευη...

"...βράδυ Σαββάτου κι εσύ ‘σαι κάπου / 
άραγε πού να βρίσκεσαι για τι να λες
περνάει ο χρόνος βαρύς και μόνος /  
κι όλες τις σκέψεις μου για σένα δεν τις θες
βράδυ Σαββάτου ζω στη σκιά του / ...."

 [Χ.Κυριαζης / Β. Παπακωνσταντινου]