στιγμες

Αφησε τη νύχτα  να γλιστρήσει απο πάνω του, άδραξε τη μέρα και ξεχύθηκε μαζί της περπατώντας στους δρόμους της πόλης. Επιτάχυνε το βήμα του μέχρι να συντονιστεί κάπως με το ρυθμό της, νιώθοντας τον παλμό της στα πέλματά του. Έκανε πάντοτε μόνος αυτό το πρωινό περπάτημα κατα μήκος της παραλίας, απολαμβάνοντας αυτόν τον ελάχιστο χρόνο ελευθερίας που του αναλογούσε, έξω από τους τοίχους, συνοδεύοντας τον βηματισμό του ενίοτε με το "concert pour une voix"  ή την "aria-cantilena" Όταν επέστρεφε έπαιρνε την αγαπημένη του θέση στο μπαλκόνι κάτω από τον ίσκιο της καταπράσινης φυλλωσιάς μιας νερατζιάς για να γευτεί πλέον τον κυριακάτινο πρωινό καφέ του που δεν συγκρίνονταν με καμιά άλλη μέρα της εβδομάδας, αναλογιζόμενος ότι η ζωή μερικές φορές είναι απλή και προσηνής κι όταν υπάρχουν αυτές οι στιγμές είναι πολύτιμες. Ίσως επειδή είναι ελάχιστες, κάτω από εναν ανοιξιάτικο ουρανό ενός κυριακάτικου πρωινού, που δεν διαρκεί πολύ γιατι η ζωή συνήθως δεν περιμένει.