Λευκό...

Διαβάζω, είναι αργά και το χιόνι σκεπάζει κάθε τι. Συνεχίζω να διαβάζω και ταξιδεύω μαζί με τις λέξεις και την απόλυτη σιωπή...

"Γλιστράει το χιόνι απαλά, / πάνω στα φύλλα.
Στροβιλίζεται και παίζει / με τον αέρα.
Σκεπάζει το γρασίδι, / τα πλακάκια, /τις πολυθρόνες του κήπου.
Τα κλαδιά αρχίζουν να βαραίνουν, / να σκύβουν, λυγίζουν / απ’ το βάρος.
Έτσι, όπως λύγισα κι γω / μέσα απ’ το τζάμι.
Έτσι όπως έσκυψα / και βάρυνα και τσάκισα / στην απουσία σου.
Είναι Απουσία, / το χιόνι, / είναι Σιωπή,
Και στο τέλος, / όλα είναι μια βρώμικη λάσπη..."

ΤΖΟΥΤΖΗ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗ