"οικίες απιστίες"

"...Ξέρετε τι με εκπλήσσει περισσότερο από κάθετι; Το οτι επί δέκα ολόκληρα χρόνια παλεύω με τις ιδιες ιστορίες, τις ιδιες εμμονες ιδέες, τις ιδιες ανόητες και αχρηστες απαντήσεις. Χωρίς να γίνω πιο σοφός ή να απαλλαγώ από την επιθυμία της γνώσης. Νιώθω σαν ποντίκι πιασμένο στη φάκα. Πώς να ξεφύγω;..."
αναρρωτιέται μεταξύ πολλών άλλων ενδιαφερόντων διλημμάτων ο πρωταγωνιστής του Χ. Κουρέισι, στο "Οικίες απιστίες" ταλαντευόμενος ανάμεσα στην επιδιωκόμενη ανεξαρτησία και στην οικογένειά του που νιώθει εγκλωβισμένος. Διαπιστώνει ότι το τίμημα της ανεξαρτησίας/ελευθερίας είναι αρκετά δύσκολο, έχοντας ήδη δύο μικρά παιδιά που αγαπά & θα πρεπει να αφήσει πίσω του αν διαλέξει τη νέα του ζωή με το αντικείμενο του πόθου του που ειναι μια νεαρά ύπαρξη αλλά και η γοητεία της ελευθερίας. Ποιό είναι λοιπόν πιο ισχυρό; η οργανωμένη και προγραμματισμένη οικογενειακή ζωή ή μια καινούργια & πολλά υποσχόμενη εμπειρία;  Δεν ειχα ακούσει ή διαβάσει ποιο έντονο & προβληματισμένο λόγο & σκέψεις απο την πλευρά ενός άνδρα."Ξέρω πως η αγάπη είναι βρώμικη δουλειά, σε αναγκάζει να λερώσεις τα χέρια σου. Αν κάνεις πίσω, αν κρατηθείς, δεν μπορεί να σου συμβεί τίποτε πραγματικά ενδιαφέρον, Έλα όμως που πρέπει να ανακαλύψεις τη σωστή απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπους. Αν πλησιάσεις περισσότερο απ' όσο πρέπει, κινδυνεύεις να σε καταβροχθίσουν. Αν απομακρυνθείς υπερβολικά, σ' αφήνουν στα κρύα του λουτρού. Πώς να δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις μιας σωστής σχέσης;" Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα πολλά απο τις σκέψεις του συγγραφέα αλλά είναι αστείρευτος γμτ. Ενδιαφέρον για όσους νιώθουν κάπου εγκλωβισμένοι, αλλά και όσους νομίζουν ότι δεν είναι. Απο όποια πλευρά κι αν το δει κανεις είναι μέσα.