en lisant...

"....Σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, καθώς παρατηρούσε τα παιγνίδια του νερού με το φως, το πρωί, έπειτα το καταμεσήμερο και το βράδυ, πάνω στη θάλασσα, ρύθμισε τους χτύπους της καρδιάς του με τους αργούς παλμούς του ουρανού και βρήκε ξανά τον εαυτό του [.....] 
Το έβλεπε καθαρά. Για πολύ καιρό είχε ελπίσει στον έρωτα μιας γυναίκας. Αλλά δεν ήταν πλασμένος για έρωτα. Σε όλη του τη ζωή, στο γραφείο του στο λιμάνι, στο δωμάτιό του και στον ύπνο του, στο εστιατόριο όπου έτρωγε και στο πρόσωπο της ερωμένης του, είχε αναζητήσει με μοναδική επιμονή μιαν ευτυχία, που στο βάθος της ψυχής του, και όπως όλος ο κόσμος, τη θεωρούσε ακατόρθωτη.[.....] 
Μέσα από εκείνη αγαπούσε τον εαυτό του, τη δύναμη και τη φιλοδοξία της ζωής του. Ακόμα και ο πόθος του, η βαθιά αναστάτωση όλης του της σάρκας, δεν είχε άλλη αιτία απο την αρχική έκπληξη ότι κυριαρχεί πάνω σ΄ένα υπέροχο σώμα, [.....] 
Η θάλασσα πάφλαζε ελαφρά στα πλευρά του πλοίου. Ο ουρανός γέμιζε αστέρια. Και ο Μερσώ, σιωπηλός, ένιωθε προικισμένος με υπέρμετρες και βαθιές δυνάμεις για ν' αγαπήσει και να θαυμάσει τούτη τη ζωή με το πρόσωπο από δάκρυα και ήλιο, τούτη τη ζωή μέσα από την αρμύρα και στη ζεστή πέτρα. Του φαινόταν πως, χαϊδεύοντάς την, όλες οι δυνάμεις του έρωτα και της απελπισίας του θα γίνονταν ένα. Εκεί βρισκόταν η φτώχεια του και ο μοναδικός του πλούτος, Ήταν σαν να ξανάρχιζε την παρτίδα από το μηδέν......"
[Α. Καμύ ]

"This is a man's world" (L.Pavarotti & J.Brown)

Ο χρόνος μπορεί τυπικά και καταχρηστικά να τελειώνει τον Δεκέμβρη και να ξαναρχίζει τον Γενάρη, αλλά το ταξίδι συνεχίζεται για τον καθένα. 

Eύκολα ή δύσκολα, αρκεί να κυλάει.

Nα κυλάει προς την πορεία που θέλουμε εμείς οι ίδιοι. 

Διαβάζοντας, γράφοντας, ανιχνεύοντας, επιλέγοντας και προχωρώντας...

winter

Ο χειμωνας θελει να με παρει μαζι του κι εγω αναβω φωτια για να τον κρατησω μακρια
Ο χειμωνας επιμενει να με παρει...
Ελα μωρο μου αναψε τη φωτια για να τον κρατησουμε μακρια
Καθησε κοντα μου, κι ο χειμωνας θα μεινει ενας χιονανθρωπος εξω απο το παραθυρο μας..

"come on baby, light my fire
try to set the nigh on fire
the time to hesitate is through..."

december nights

Η μέρα θα σβήσει πάλι νωρίς, μαζί με το απογευματινό τσιγάρο. Τα φώτα ανάβουν και πολλά παράθυρα φωτίζονται. Κάποιο είναι και το δικό σου. Πώς θα το βρω? Μάλλον εκείνο που μένει μέχρι αργά φωτισμένο από την ανταύγεια της οθόνης σου.
Οι νύχτες του Δεκέμβρη είναι διαφορετικές. Είναι μεγαλύτερες, κρύες και παγωμένες σαν κάτι απόκοσμο και σιωπηλό να μεταφέρουν από το μακρινό διάστημα, από το άπειρο παρελθόν.
Είναι όμως και πιο φωτισμένες και στολισμένες, σαν ανταύγειες σε χρυσά μάτια.

Το τελειο χτυπημα

Όταν συνυπάρχουν: Τζέφρι Ρας, Τζ. Τορνατόρε και Ε. Μορικόνε, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι αριστοτεχνικό. Βλέποντας, απολαμβάνοντας καλύτερα θα έλεγα καρέ-καρέ "Το Τέλειο Χτύπημα" την ιστορία του πρωταγωνιστή Βίρτζιλ Όλντμαν, διαπιστώνω για άλλη μια φορά πόσα έχει να προσφέρει ακόμη η έβδομη τέχνη. Άψογος στο ρόλο του ο Τζ. Ρας ως εκτιμητή έργων τέχνης αλλά και συλλέκτη μεγάλης αξίας συλλογής από γυναικεία πορτρέτα, η ζωή του κινείται γύρω από τις δημοπρασίες - σημαντική εδώ και η παρουσία του γερόλυκου Ντόναλντ Σάδερλαντ ως έμπιστου συνεργάτη του - και οτιδήποτε αφορά τα έργα μεγάλων ζωγράφων. "Η αγάπη για την τέχνη και το σωστό κράτημα του πινέλου δεν σε κάνει ζωγράφο. Χρειάζεται ένα εσωτερικό μυστήριο..." απαντά στον Σάδερλαντ όταν προσπαθεί να τον πείσει για τις ικανότητές του ως ζωγράφος.  Η ζωή του ήρωα δείχνει να είναι οργανωμένη τέλεια από τον ίδιο έχοντας τον έλεγχο σε κάθε του λεπτομέρεια. Ακόμη, αλλά και προπάντων σ' εκείνες, που το έμπειρο μάτι του μπορεί να διακρίνει άνετα, όπως η αυθεντικότητα ενός πίνακα. Και όπως συνήθιζε να λέει: "Πάντα υπάρχει κάτι αυθεντικό σε κάθε απομίμηση... αντιγράφοντας το έργο κάποιο άλλου, ο πλαστογράφος αδυνατεί να αντισταθεί και να μην προσθέσει κάτι δικό του.." Κάποια στιγμή εμφανίζεται κάτι διαφορετικό στη ζωή του, κάτι που αδυνατεί να συλλάβει από την αρχή το μέγεθος που όχι μόνο θα επηρεάσει τη ζωή του αλλά θα την ανατρέψει, παρ' όλο που ο συνεργάτης του θα τον προειδοποιήσει ότι "τα ανθρώπινα συναισθήματα είναι σαν έργα τέχνης, ..μπορούν να πλαστογραφηθούν, ...φαίνονται ακριβώς σαν τα πραγματικά αλλά είναι απομιμήσεις.." Απομιμήσεις! απορεί ο Βέρτζιλ, υψώνοντας ελαφρά το φρύδι. "Όλα μπορούν να αντιγραφούν Βέρτζιλ. Η χαρά, ο πόνος, το μίσος, η ασθένεια, η ανάρρωση... Ακόμη κι ο έρωτας."
Ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ξεχωριστός στη δουλειά του, έχοντας αφιερώσει τη ζωή του μόνο σ΄αυτή, δεν μπορεί όμως να είναι καλός σε όλα γιατί δεν θα του φθάνει μια ζωή.
Υπέροχη και η μουσική του Μορικόνε!

αντιθεσεις

Εσύ ξυπνάς μετά το μεσημέρι κι εγω νωρίς το πρωι
Εσένα σ' αρέσει το ξενύχτι κι εμένα ο ύπνος ο βαθύς
Η μέρα σήμερα είναι ωραία κι εσύ κοιμάσαι ακομη
Εγώ είμαι μεγάλος πια κι εσύ μικρή ακόμη
Εγώ διαβάζω ακόμη τον Καμύ κι εσύ φοιτητική ζωή
Παρ' ολα αυτά θα δούμε μαζί απόψε παλι μια ταινία

"δαμαζοντας τα κυματα..."

Πάντοτε του άρεσε να περπατά πάνω σ' εκείνη τη λεπτή γραμμή ξηράς, του κυματοθραύστη, μέχρι την άκρη του που κατέληγε στον φάρο.
Άδειαζε έτσι στην πορεία, το μυαλό του για λίγο από την απαιτητική καθημερινότητα.
Σήμερα όμως ήθελε ακόμη πιο πολύ να περπατήσει νιώθοντας πάνω του τη μανία της θάλασσας και του αέρα, απολαμβάνοντας τα στοιχειά της φύσης σε μια παράσταση που λες κι έδιναν τώρα αποκλειστικά για 'κεινον...

ταξιδεύοντας ...στο χρόνο

Όταν θα γίνω θάλασσα,

να την κοιτάζεις, χωρίς φόβο...

Όταν θα γίνω βροχή,

να τη μαζεύεις στις χούφτες σου...

Όταν θα γίνω άνεμος,

ν' ανοίγεις τα παράθυρα της ανατολής...

Όταν θα γίνω νύχτα,

να ρίχνεις βαρύ ρούχο πάνω σου...

Όταν θα γίνω ποτάμι,

τη βέρα σφίξε στο δάχτυλό σου...

Κι όταν θα γίνω άστρο

Μέσα στον καθρέπτη του φεγγαριού

Άσε με να υπάρχω παντοτινά.

(Αρης Ταστάνης - Τα ταξιδια μου)