αχρονο

Ποσο κραταει η γευση, μιας εικονας, ενος προσωπου, των συζητησεων, των δρασεων και των αντιδρασεων, και ολης της ατμοσφαιρας εκεινης; Μαλλον λιγο η περισσοτερο. Εκεινο ομως που αντιστεκεται σθεναρα στη μνημη, ειναι ο ιδιος ο περιβαλλον χωρος και ο τοπος, οι δρομοι που περπατησαμε. Τα αντικειμενα που διατηρουνται και διατηρουν κατα καποιο τροπο τα παρελθοντα γεγονοτα, ακομη.
Ετσι, ξαναπερνωντας τυχαια απο τα ιδια μερη και τους δρομους της πολης, η μνημη δονειται, κλονιζεται κι επανερχεται παλι ανεξελεγκτα, και καταλαμβανει τον χωρο και τη σκεψη οπως οταν ησουν παρων.
Καλυτερα να επαιρνες μαζι σου, ολα: τοπους και δρομους που περπατησαμε μαζι, πλατειες και σπιτια που καθησαμε μαζι, για να μην υπαρχει κατι με το αποτυπωμα σου...

timing

Οταν φθανω εκει

εχεις ηδη φυγει

Οταν σε περιμενω

αργεις να ερθεις.

Η μερα δεν συναντα ποτε τη νυχτα, κι εγω εσενα.

Le Radeau de la Meduse

Η Σχεδία της Μέδουσας (γαλλ. Le Radeau de la Méduse) Zαν-Λουί Ζερικώ

Ολοι μας θυμόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια το τραγουδάκι που μιλά για ένα μικρό καράβι που ήταν αταξίδευτο.....

[Στις 2 Ιουλίου του 1816 ένα γαλλικό πολεμικό πλοίο, η φρεγάτα «Μέδουσα» ναυάγησε στα ανοιχτά των ακτών της Μαυριτανίας.....] 

Αφορμή για την ιστορία του ναυαγίου της Μέδουσας - που ξεπέρασε τα όρια μιας καταστροφής λόγω των φαινομένων κτηνωδίας και κανιβαλισμού που έλαβαν χώρα μεταξύ των επιβαινόντων -  είναι το κείμενο που διάβασα εδώ.  με τους συνειρμούς που περιγράφονται για την εποχή μας

"και τότε ρηξανε τον κλήρο να δούνε ποιος θα φαγωθεί"

Για τον πίνακα του Ζαν-Λουί Ζερικώ τα ιστορικά στοιχεία βρίσκονται στην wikipedia.

smoke

"Να σε καπνισω θελω σαν το τελευταιο μου τσιγαρο
Και να μην σε σβησω στην τελευταια ρουφηξια
Κι ας καουν τα δαχτυλα μου!
Ν΄αφησει η καυτρα πανω τους
Το σημαδι σου..."

[Τζουτζη Ματζουρανη]

Για τις μερες που περασαν, τις εποχες και τα χρονια που χαθηκαν σαν τον γκριζο καπνο μιας φωτιας που καιει ακομη.

things we can't do

Οταν καποια πραγματα πανε καλα η αρκετα καλα η γενικα καλα, τοτε καποια αλλα σιγουρα θα πανε ασχημα.
Νομος της φυσης ισως, η μια ισορροπια της ανθρωπινης φυσης.

ερημοι δρομοι

Υγρασία φαντασια, κρυα και υγρη ατμοσφαιρα, αποχρωσεις κι επιστρωσεις, reflecions in a golden eye. Εικονες, εικονες χειμερινες, αλλα κι εικονες που ξέφυγαν απο ενα ζοφερο μελλον. Μοναχικες ψυχες που εχουν παγωσει σε καποιο ασπρομαυρο καρε κι εχουν εγκλωβιστει στη μοναχικοτητα τους. "Κι ετσι συνεχιζουμε, βαρκουλες που παλευουμε κοντρα στο ρευμα, που αδιακοπα μας φερνει πισω, στο χτες" 

Έρημοι δρόμοι γερμένοι ώμοι / και σπίτια ξένα σαν φυλακές / πριν από λίγο μου `πες να φύγω
και γίναν στάχτη οι Κυριακές / και περπατώ κι ούτε ένα χέρι να πιαστώ

Το ξέρω πια δε μ’ αγαπάς / μα πιο πολύ με νοιάζει / χωρίς αγάπη που θα πας / στη μπόρα και στ’ αγιάζι /

Έρημοι δρόμοι χωρίς συγγνώμη / για μια γυναίκα μεσ’ τη νυχτιά / πριν από λίγο μου `πες να φύγω
σε μια σου λέξη τόση φωτιά / και περπατώ κι ούτε ψυχή να τυλιχτώ.

[Λ. Παπαδοπουλος Χαρ. Αλεξιου Γ. Ζαμπετας].

drop

Μικρη νυχτερινη βροχη

Μικρη νυχτερινη μουσικη
..............

"and with every drop of rain
I can hear you call"