city lights

 Τυλιγμένη από τα νυχτερινά φώτα και τις ανταύγειες στην ατμόσφαιρα, η πόλη χαλαρώνει στους ρυθμούς του σαββατόβραδου.
Χρώματα φώτα και διαδρομές χωρίς τέλος συνθέτουν αυτό το μίγμα της διαφορετικής διάθεσης που χάνεται ως..  ".. την άκρη του μυαλού σου, ως την άκρη τ' ουρανού σου"

Activisme

Δεν γνωρίζω πού και πώς βρίσκουν το απαραίτητο θάρρος και την αυτοπεποίθηση ότι μπορούν να τα καταφέρουν εκεί όπου άλλοι απέτυχαν. 
 Όπως διαβάζω στο ρεπορτάζ της εφημερίδας εδώ. είναι ακτιβίστριες για τα δικαιώματα των γυναικών στην Ιταλία και στο Μεξικό και έγραψαν τις εμπειρίες τους σε βιβλία που η κυκλοφορία τους βάζει σε κίνδυνο ακόμη και τη ζωή τους.
Η Lydia Cacho. και η Rosy Canale.τα έβαλαν με τα κυκλώματα και το οργανωμένο έγκλημα και τόλμησαν αποκαλύψεις με κίνδυνο της ζωής τους.
Χρειάζεται σθένος & κουράγιο και είθε να παραμείνουν έτσι, άτρωτες & δυνατές γιατί και οι δύο έχουν κακοποιηθεί βάναυσα και έχουν φθάσει πολύ κοντά στα όρια της επιβίωσης, όπως περιγράφουν κι ίδιες τις δύσκολες κι επώδυνες εμπειρίες τους.

sea in september

Ακόμη είναι εκεί θελκτική. Ιδίως τώρα με τον μεσημεριανό ήλιο του Σεπτέμβρη είναι λίγο πιο τολμηρή κι απαιτητική.  Πώς μπορείς να ξεφύγεις από την αγκαλιά της.  Ήρεμη, δροσερή αλλά και ζεστή, σε κρατάει ακόμη κοντά της. Εντάξει κι αυτό το σ/κ δικό σου, αλλά...

"...the truth is
we were much too young
now i'm looking for you
or anyone like you..."

Koop island blues

who cares about the weather

Παρακολουθούσα κάθε φορά εκών άκων, τις συζητήσεις για τον καιρό και τις προβλέψεις για την ατέλειωτη βροχή που πέφτει, ανάμεσα σε τρεις γυναίκες στα γραφεία τους. Η κάθε μια είχε την αγωνία της, για τα απλωμένα ρούχα και πως θα στεγνώσουν, πως θα γυρίσουν τα παιδιά από το σχολείο, μήπως βραχούν τα μαλλιά της και άλλες ατέλειωτες καθημερινές ασχολίες.
Πώς αλλάζει ο καιρός κι ο χρόνος όταν βρίσκεσαι μακρυά από αυτές τις ανησυχίες.
Who cares about the weather? όταν είσαι εδώ. Άφησε για λίγο τις σκέψεις σου να τις παρασύρει η βροχή κι άκουσέ την πως πέφτει δυνατά πάνω στο αυτοκίνητο, στους δρόμους που γίνονται μικρά ποτάμια κι εμείς φύλλα που τα παίρνει το ρεύμα.
Who cares about the weather?

en route

Η μέρα δεν έλεγε να τελειώσει σ' ένα μακρύ κι αργόσυρτο καλοκαίρι. Ο δρόμος έμοιαζε κι αυτός ατέλειωτος και μονότονος. Κάθε δρόμος έχει το δικό του προορισμό σκέφτομαι, αλλά πάντοτε μπορείς να τον επαναπροσδιορίζεις μετατοπίζοντας έτσι τα όρια.

"το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
 η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας"
[ Π.Κ.]