αστεγος πολιτισμος

Τα απαραίτητα μόνο
Κι αυτά σε πόσα μπορούν να περιοριστούν;
Ένας σκύλος, πολύτιμη συντροφιά
Μια κουβέρτα και μια εσοχή για στέγη
Πόσο ν΄αντέξει κανείς;
Ανικανότητα της πολιτισμένης κοινωνίας μας
Ένας πολιτισμός όχι για όλους
Ένας πολιτισμός ανάπηρος
Ένας πολιτισμός που δεν είναι για όλους δεν είναι πολιτισμός.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Στον Ντίνο Χριστιανόπουλο το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων 2011 Σε αναγνώριση της προσφοράς του στην λογοτεχνία και τον πολιτισμό της Ελλάδας... «Ούτε θα εμφανιστώ ούτε θα απλώσω το χέρι για να το πάρω. Δεν θέλω ούτε τα βραβεία ούτε τα λεφτά τους». Με αυτό τον τρόπο σχολίασε ο Θεσσαλονικιός ποιητής, Ντίνος Χριστιανόπουλος, τη διάκρισή του με το μεγάλο βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού, παραπέμποντας σε παλιότερο κείμενό του (1979), με τον τίτλο: «Εναντίον».

"Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται.... Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου - και κάποτε πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά - και κάποτε πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από την ζωή μας... Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων, σιχαίνομαι τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το χέρι τους για παραδάκι. Οι χορηγίες μεγαλώνουν την μανία μας για διακρίσεις και την δίψα μας για λεφτά΄ ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας. Είμαι εναντίον των σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι σε διαρκή αντιδικία μαζί του. Πότε μου δεν πάτησα σε υπουργείο, και το καυχιέμαι. Η μόνη μου εξάρτηση από το κράτος είναι η εφορεία, που με γδέρνει. Είμαι εναντίον των εφημερίδων. Χαντακώνουν αξίες, ανεβάζουν μηδαμινότητες, προβάλλουν ημετέρους, αποσιωπούν τους απροσκύνητους΄ όλα τα μαγειρεύουν, όπως αυτές θέλουν. Δεξιές, αριστερές, κεντρώες - όλες το ίδιο σκατό.... Είμαι εναντίον κάθε ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση και αν μας την πασέρνουν. Όσο πιο γοητευτικές και προοδευτικές είναι οι ιδέες, τόσο πιο τιποτένια ανθρωπάκια μπορεί να κρύβονται από πίσω τους. Όσο πιο όμορφα τα λόγια τους, τόσο πιο ύποπτα τα έργα τους. Όσο πιο υψηλοί οι στόχοι, τόσο πιο άνοστοι οι στίχοι. Είμαι, προπάντων, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας, που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια, δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο΄ φταίνε και οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Αν πιάστηκε η μέση του οδοκαθαριστή, φταίμε και εμείς που πετούμε το τσιγάρο μας στο δρόμο. Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, μήπως δεν φταίει και η δική μας σκαρταδούρα;"
Aπό τις καλύτερες αναφορές στη στάση του Ντίνου Χριστιανόπουλου έγραψε ο μπλόγκερ pitsirikos. 
κι ο ίδιος ο Ν. Χ. εξηγεί τους λόγους που δεν δέχεται το μεγάλο βραβείο: «Το ότι απέρριψα το βραβείο ήταν για μένα μια πράξη ζωής. Oσοι με ξέρουν θα καταλάβουν γιατί δεν δέχτηκα το βραβείο» 

drops

Οι μέρες μου φεύγουν

σαν κυνηγημένες

Φύλλα που τις παρασέρνει

ο αγέρας

σε μια μπόρα δυνατή

Κι εσύ περνάς απ' τη ζωή μου

σαν μια σταγόνα βιαστική

Sunday night

Είχε διαλέξει ένα τραπεζάκι κοντά στο μεγάλο παράθυρο κάτω από ένα ασυνήθιστο αλλά ζεστό ντεκόρ και παρήγγειλε το αγαπημένο της ποτό.
Υπέμενε όλες τις μέρες, όλη την εβδομάδα, αγόγγυστα τις απαιτήσεις της δουλειάς της και περίμενε με ευχάριστη προσμονή τη μέρα αυτή. Ήταν η δική της μέρα και την είχε σαν επιβράβευση μιας καλότυχης προσπάθειας.
Τα λεπτά περνούσαν με αδημονία όπως κι οι ανθρωποι από μπροστά της. Έτρεχαν ξανά από τη σκέψη της τα γεγονότα που προηγήθηκαν μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή κι αναρρωτιόταν πως μερικές φορές τα πράγματα είναι ή φαίνονται αρκετά εύκολα για να βρούν το δρόμο τους. Ένα αδιόρατο χαμόγελο αναδύονταν στα χείλη της όσες φορές ξαναζωντάνευε τους σύντομους διαλόγους μαζί του στο τηλέφωνο και τα μάτια της δεν έλεγαν να ξεκολήσουν από τα sms του κινητού της που ξαναδιάβαζε μέχρι τώρα. Η ώρα όμως περνούσε ακατανόητα χωρίς καμία παρουσία, όπως άρχισε να συνειδητοποιεί. Κάτι δεν πήγαινε καλά και προσπάθησε να κρατήσει την ψυχραιμία της. Εντάξει δεν χάλασε ο κόσμος, συμβαίνουν κι αυτά, αναλογίστηκε. Άρχισε να ετοιμάζεται για να φύγει όταν φθάνοντας στην έξοδο έπεσε πάνω στον Κ. εκείνον που επιζητούσε πάντα την συντροφιά της αλλά δεν υπήρχε μέχρι τώρα ανταπόκριση από την πλευρά της. Σχεδόν τον άρπαξε από τους ώμους, λέγοντάς του ότι απόψε είναι δική του και χάθηκαν μαζί μες στη νύχτα...

picture

Δεν είναι που φεύγει

κι ούτε αν θα ξαναρθει

Είναι η στιγμή του αποχωρισμού

που χρωματίζει εντονα

την εικονα της μνήμης

και θα ταξιδεύει μαζί σου

στο χρόνο...