πορεια καλοκαιρινη

Όσο πιο διάσημος είναι κάποιος τόσο μεγαλύτερη απήχηση έχει ότι κι άν κάνει, ακόμη & ο θάνατός του που κάνει το γύρο του κόσμου.
Το καλοκαίρι συνεχίζει την πορεία του με θερινά σινεμά, συναυλίες, παραλίες και άλλες όμορφες ιστορίες. Δεν ξέρω πόσο με επηρεάζει κάθε εποχή και πώς θα μπορούσα να περιγράψω συναισθήματα και εντυπώσεις που προκαλούνται, αλλά πιστεύω ότι αν απέδωσε κάποιος πολύ καλά με τη μουσική του, αυτή την εποχή είναι ο Βιβάλντι.
Μεγάλο το καλοκαίρι, μικρή η διάρκεια της άδειας που ακόμα δεν αρχίζει, και δεν προλαβαίνω να χαθώ μαζί του στην απεραντοσύνη του.
Η ζωή είναι για λίγους, σκέφτομαι καθώς γράφω αυτές τις γραμμές σ'ένα μπαλκόνι, στο μέσον ενός καλοκαιριού. Για τους περιηγητές, τους ταξιδευτές και όλους όσους έχουν τη δυνατότητα να είναι κάπως έξω από τα γρανάζια του συστήματος. Όπως ο Φιλέας Φογκ, ή κάποιος άλλος.
"Άλλοτες είχαμε τα πλοία κρυφό σκοπό,/ μα ο κόσμος έγινε σαν αδειανή φυλλάδα,/ είναι το ίδιο πιά να μένεις στην Ελλάδα/ με το να ταξιδεύεις στο Fernado Po."
[N.K.]

ΤΡΑΒΕΡΣΟ

«Τ' όνειρο πάει με τον καπνό στον ουρανό,
έσμιξε πιά με το καράβι του συννέφου
Το φώς γεννιέται από παντού μα είναι αχαμνό
και τα σκοτάδια το ξεγνέθουν και σου γνέφουν»

Ετσι λοιπόν, για 'κείνους που ξεφεύγουν από τα στενά πλαίσια για τους ανοικτούς ορίζοντες.
Για όσους μπορούν και κάνουν τη ζωή τους έτσι όπως πρέπει να είναι. Ένα ταξίδι. Με ή χωρίς επιστροφή.

«Πράσινο. Αφρός, θαλασσινό βαθύ και βυσσινί...
..........
Βαμμένη. Να σε φέγγει φώς αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα»

[Καββαδίας]

ο επιμονος κηπουρος

«Η Τέσα πίστευε ότι το ανεύθυνο κυνηγητό του κέρδους από τις εταιρείες καταστρέφει τον πλανήτη, και ιδιαίτερα τις αναπτυσσόμενες χώρες. Πίσω από τη μάσκα των επενδύσεων, το δυτικό κεφάλαιο καταστρέφει το περιβάλλον των χωρών αυτών και ευνοεί την άνοδο της ληστοκρατίας. Αυτό ήταν το επιχείρημά της. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ακριβώς ριζοσπαστικό στις μέρες μας... «Σύμφωνα με το ίδιο επιχείρημα, η ανθρωπιστική βοήθεια προς τον Τρίτο Κόσμο δεν είναι παρά εκμετάλλευση με διαφορετικό όνομα» ξαναρχίζει να λέει «Αυτοί που επωφελούνται είναι οι χώρες που δίνουν τα χρήματα με τόκο, οι ντόπιοι Αφρικανοί πολιτικοί και αξιωματούχοι που τσεπώνουν τεράστιες μίζες και οι δυτικοί εργολάβοι και προμηθευτές όπλων που φεύγουν με υπέρογκα κέρδη. Θύματα είναι οι απλοί άνθρωποι, οι ξεριζωμένοι, οι φτωχοί και οι πολύ φτωχοί. Επίσης τα παιδιά, που δεν θα έχουν μέλλον»
«Εσύ τα πιστεύεις αυτά;» ρωτά η Λέσλι.
«Είναι λίγο αργά για μένα να πιστέψω οτιδήποτε» απαντά μειλίχια ο Τζάστιν, και μεσολαβεί μια στιγμή σιωπής πριν προσθέσει λιγότερο μειλίχια: «Η Τέσα ήταν το σπανιότερο είδος στον κόσμο: δικηγόρος που πιστεύει στη δικαιοσύνη»
Διαβάζοντας σήμερα για τον
πετρελαϊκό κολοσσό, ο οποίος διαθέτει τεράστια οικονομικά συμφέροντα στην αφρικανική χώρα, κατηγορούνταν για συνέργεια σε φόνους και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων..., αναλογίζομαι εκείνα που έχει γράψει ο Λε Καρρέ στον επίμονο κηπουρό του. Ιστορίες που μοιάζουν σαν αληθινές. Ιστορίες γύρω από φαρμακευτικές εταιρείες που προσπαθούν να σώσουν τον κόσμο αλλά και ήρωες ακτιβιστές που προσπαθούν να αποκαλύψουν τα σκοτεινά σχέδιά τους!
«Σημείωση της Τέσα: σύμφωνα με τον Άρνολντ, οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες ξοδεύουν τεράστια ποσά για να εξαγοράζουν επιστήμονες και γιατρούς, οι οποίοι θα διαφημίσουν το προϊόν τους. Η Μπίργκιτ αναφέρει ότι η ΚΒΧ δώρισε πρόσφατα πενήντα εκατομύρια δολάρια σε μια μεγάλη πανεπιστημιακή κλινική των ΗΠΑ, συν μισθούς και κάλυψη εξόδων για τρεις κορυφαίους ερευνητές και έξι βοηθούς. Η διαφθορά και ο προσεταιρισμός πανεπιστημιακών είναι ακόμη ευκολοτέρα: καθηγητικές έδρες, βιοτεχνολογικά εργαστήρια, ερευνητικά ιδρύματα κλπ "σπανίζουν όλο και περισσότερο οι αδέκαστες επιστημονικές απόψεις" - Αρνολντ.»
Πιστεύω ότι είναι ένα μυθιστόρημα, ένα οικολογικό θρίλερ χωρίς χαπι εντ αλλά πάντα κάτι γίνεται και στον πραγματικό κόσμο μας:

Ετοιμη για το εμβόλιο δηλώνει φαρμακευτική.
και δεν μπορώ να καταλάβω αν η τέχνη αντιγράφει τη ζωή ή το αντίστροφο:
O κ. Αβραμόπουλος όμως απάντησε ότι δεν θα επιλέξει καμία εταιρεία και δεν θα αγοράσει κανένα εμβόλιο προτού συζητήσει την επιλογή και τη σχετική δαπάνη με τον Πρωθυπουργό και τον κ. Ι. Παπαθανασίου και προτού «περάσει» η απόφαση από την Κυβερνητική Επιτροπή. Δεν είναι ότι εμπιστεύεται την ταχύτητα του κεντρικού κυβερνητικού συστήματος στη λήψη αποφάσεων. Είναι ότι δεν υπάρχει... σταγόνα στο ταμείο του υπουργείου Υγείας. Και μιλάμε για 30 εκατομμύρια ευρώ.... Βέβαια όλα όσα περιγράφονται στο βιβλίο συμβαίνουν σε μια αφρικανική χώρα αλλά όπως και να έχουν τα πράγματα το μυθιστόρημα του John Le Carre είναι ενδιαφέρον και ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για τις δράσεις των μεγάλων πολυεθνικών που επηρεάζουν και τη ζωή μας.

απογευματινο

Είναι απόγευμα και σάββατο κι ο ιούνης κάνει τις μέρες ατελείωτες. Αφήνω τον εαυτό μου να τον παρασύρει για λίγο μαζί του. Να αιωρείται έξω από το χρόνο. Έτσι όπως επιπλέει ένα σώμα σε μια ήρεμη θάλασσα. Νιώθω κάτι σαν την ανάπαυση του πολεμιστή που αποζητά για λίγο τη γαλήνη και την ησυχία. Είναι οι στιγμές που τις αισθάνομαι, σαν να συμβαδίζω με το χρόνο. Έστω αυτόν που μου αναλογεί. Γιατί, τις περισσότερες φορές είμαστε απόντες, όταν εκείνος συνεχίζει την παράξενη πορεία του. Απορροφημένος κι εγκλωβισμένος στην καθημερινότητα που αλέθει τα πάντα, χάνω το παρόν που ποτέ δεν περιμένει κανέναν. Μα τώρα, έχω αυτές τις στιγμές που είναι σαν να τον αγγίζω και να τον κατευθύνω εκεί που θέλω εγώ. Βλέπω αυτό που θέλω εγώ, διαβάζω αυτό που θέλω, γράφω αυτό που θέλω αυτή τη στιγμή. Σταματώ και ξεκινώ πάλι, ανακαλύπτοντας τον κόσμο σαν μικρό παιδί που ανακατώνει χρώματα κύβους και λέξεις.
«Μόλις ζεσταίνεται ο αέρας κι ο ουρανός ξαναγίνεται γαλανός, θέλω να εξατμίζομαι σε ολόκληρη τη φύση, να με παρασέρνει η περαστική αύρα, να λικνίζομαι χωρίς τόπο, πότε εδώ και πότε εκεί» [ Αντρε Ζιντ]